Reinstalacja

[Gloinnen]

Dłoń wielokrotnie wyciągałam ponad gorącą kipiel zdarzeń;
spod czarciej gwiazdy trzeba uciec, nim czas się wreszcie w trybach zatnie.
Dzisiaj uparcie wygładzamy pomięte płótna na bezdrożach,
a jutro znowu cięcia, klapsy. Ktoś chyli głowę, ktoś jest kontra.

W kosmicznej szklarni dojrzewamy do upadania, lecz co z tego?
Każde z nas tylko krótkim błyskiem przetnie spokojne, nocne niebo,
rozdrażni chłód ognistą aurą i wkroczy chyłkiem w wieczny chichot;
tak śmieją się zaświaty z drobin, które żarliwie mkną donikąd.

Rozumieć innych jest najtrudniej, gdy wspólny ból zbyt wiele mówi.
Na pożegnalnym progu stoisz, choć pragniesz cały świat przytulić.
Ścieg biegnie dalej w nierealność, łącząc pragnienia i przypadki.
Spotkamy się po lepszej stronie; tam błąd systemu nic nie znaczy.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Rozumieć innych jest najtrudniej, gdy wspólny ból zbyt wiele mówi.
Na pożegnalnym progu stoisz, choć pragniesz cały świat przytulić.
Ścieg biegnie dalej w nierealność, łącząc pragnienia i przypadki.
Spotkamy się po lepszej stronie; tam błąd systemu nic nie znaczy.

Bardzo a to powyżej szczególnie .

Z uszanowaniem L.G.

[lczerwosz]

tak śmieją się zaświaty z drobin, które żarliwie mkną donikąd

A może poza światem nie ma wcale dobroci, ni litości, dla tych co robią wszystko bez sensu. Ponieważ nie wiadomo dokładnie, co sens ma, a co nie, lepiej powiem - bez pożytku. W tym świetle, jak wypadają poeci, jak zwykle pełni żaru. Śmiech ma to ogarnąć? Na wieczne ośmieszenie?
Nie mogę się z tym zgodzić.
Reinstalacja przywrócenie starego porządku rzeczy po rewolucji lub ewolucji, niekoniecznie destrukcyjnej. To zależy od poglądów, od punktu widzenia, czy siedzenia - co się komu podoba. Zmiany ustrojowe wprowadzają na zmianę różni uzdrowiciele i zwykli szarlatani. Reinstalacja, to próba naprawy, ale czasem zguba w kipieli. Bo zawierucha.
Jak daleko wiersz odchodzi od techniki komputerowej. Bo systemy są wszędzie i operacyjne, i polityczne.

[skaranie boskie]

Reinstalacja

błąd systemu

Rozumieć innych jest najtrudniej, gdy wspólny ból zbyt wiele mówi.
Na pożegnalnym progu stoisz, choć pragniesz cały świat przytulić.

Świat według Gloinnen...
Ale muszę przyznać, że wiersz nie jest zły.
Nie pasuje mi tylko długość wersów. Osiemnaście zgłosek to hard core.
Dziewięć by w zupełności wystarczyło.