Kieszonkowe pamiętniki

[Sede Vacante]

Za oknem jest dla mnie bezpieczniej.
Tu mam większe szanse,
by spaść.
Piętnaście metrów nad ziemią łatwiej zadawać sobie pytanie,
w którą stronę ułożą się ręce,
która noga połamie się pierwsza,
i ilu ludzi zapłacze, gdy będę już
roztrzaskany.

Ilu szepnie, że szkoda chłopaka,
na przekór statystom, pospiesznie wyciągającym komórki z kieszeni.
Ilu przypomni sobie, o co błagałem wczoraj,
a ilu przyzna, że byli tylko trochę
bliskimi denata.

Piętnaście metrów nad ziemią nie jestem mniej samotny,
niż w zapełnionych stadami ulicach,
w kuchni, dwa metry obok…,
w świecie, gdzie samotność jest wirusem zakaźnym,
„więc trzeba skutecznie się zabezpieczać”.

[jaga]

[Dorota Karin]

,,Za oknem jest dla mnie bezpieczniej.
Tu mam większe szanse,
by spaść."
Posłuchaj i nie obrażaj się ! Zdecydowanie bez tego wstępu - kładziesz tym wiersz, a szkoda, bo ma w sobie ,,coś".

[Sede Vacante]

Ale dlaczego tym go kładę?
Chętnie posłucham. Bez obrażania się, dawno z tego wyrosłem. Cenię sobie uwagi, ale dokończ, żebym zrozumiał

Jago - komentarz baaaardzo ciekawy :P Dzięki za kawę pod wierszem, trzeba było chociaż jakiś dowcip opowiedzieć

[Dorota Karin]

Precyzuję: unikniesz ,,kawy na ławę" - nie zdradza się na początku, o czym jest wiersz. Poza tym , zza szyby , jest trudniej skoczyć , niż bez szyby...
Bez zacytowanego fragmentu, wiersz ładnie Ci się skomponuje : Będzie jakby refren(motto) - to powtórzenie.
Takie jest moje odczucie estetyczne i tylko sugestia,wiersz Twój i ważny jest Twój punkt widzenia.