Tryptyk konfidencki

[kamyczek]

I.

odsłaniający tajemnice wiodą tragiczny żywot.*
szpicel to szpicel, jeśli nie wywiad, zabija go
własne sumienie, mamrotał pod nosem, wlewając
do gardła kolejny kieliszek wódki.

II.

tato, a czy my jesteśmy teraz bogaci? bo Zosia
wczoraj na podwórku mówiła, że cukierki mają
tylko bogacze albo Niemcy, paplał, pałaszując
z apetytem następną pralinkę.

III.

szpicel to szpicel, jeśli nie wywiad… z każdym
wersem coraz natarczywsze: kłuje, wwierca się
podkornie, by ostatecznie osiągnąć wymowne piętno
na szyi. wschodzi nam w kościach nowa tajemnica.**



*cytat z "Dzienników" Anais Nin
**fragment wiersza nie wymienionego z nazwiska poety, cytowany przez Michela Foucault w zbiorze "Szaleństwo i literatura".

[ono]

szkoda, że wiersz ten - wg mnie bardzo dobry - do tej pory (od 04.09) nie doczekał się komentarza, a wart jest. dlaczego? może wywlekając go z czeluści zapomnienia zasłuży sobie na lepszy los

[Nilmo]

Też lubię szperać w starociach. Są dni, że sporo osób wkleja i wiersz zanim doczeka się komentarza leci na strony które mało kto później odwiedza. Dzieje się tak zwłaszcza z wierszami "trudniejszymi" lub gdy pochodzą od mało szastającego emotkami, po forum autora. Dziękuję autorce za ten wiersz, a Tobie Kamil za "szperactwo".
A wiersz...nie dogrzebuję się tu podtekstów. Dla mnie przedstawia lata okupacji, kiedy dla jednych ludzkie życie miało cenę własnego, a dla innych stanowiło jedynie zbiór kości na drabinę ku lepszemu życiu. Niby krótki epizod...ale bez takich epizodów, trudno sobie wyobrazić to o czym wspominają podręczniki czy encyklopedie.
Dziękuję.

[ono]

a Tobie Kamil za "szperactwo".

[kamyczek]

Kamil Rousseau, dziękuję za "wyciągnięcie" tryptyku z kąta. Miło.
Pozdrawiam.

Nilmo, tak masz rację, to wiersz osadzony w realiach II wojny światowej i, jak słusznie zauważyłeś, nie ma tu podtekstów. Tamten straszliwy okres znam z lekcji historii, filmów, no i z opowiadań dziadków.
Walka o przeżycie przybierała różne formy, i myślę, że warto o tym pisać.
Dziękuję, pozdrawiam.

[Nilmo]

Pewnie że warto o tym pisać. Zwłaszcza w czasach, kiedy kariery czy kasę robi się "po trupach" , warto przywołać dawne wartości i napiętnować to co było naganne, a dzisiaj staje się akceptowalną normą. Mi też, od siedmiolatka począwszy, dane było być świadkiem różnych relacji z tamtych, trudnych czasów i tematyka mi bliska. I choć chyba jak każdy normalny człowiek, mam do wojny stosunek negatywny, to jednak mam świadomość iż wojna, bieda, strach to najbardziej wymagające egzaminy z naszego człowieczeństwa. Jeszcze raz dziękuję.

[anastazja]

Kochany kamyczku, kto rzucił Twoim wierszem w tak odległe strony? Jak dobrze, ze Kamil potrafi być znalazcą. Inaczej ten cenny wiersz zostałby nieodnaleziony, a byłoby żal.

Piszesz niebanalnie, wiem od dawna, ( mam Twój tomik) coraz bardziej przybliża mnie do Twojej lektury.

Serdecznie pozdrawiam.

[kamyczek]

Nilmo, dziękuję że wracasz z powtórnym komentarzem. Pozdrawiam.

Anastazjo, nie tak odległe, bo z początku września, ale czasami tak bywa, że odchodzimy w milczeniu spod czyjegoś wiersza.

Piszesz niebanalnie, wiem od dawna, ( mam Twój tomik)

, ja z Twoim ostatnim tomikiem też zdążyłam się już zaprzyjaźnić.
Serdeczności.