nazajutrz

[coobus]

też będę kiedyś panem takim
co chodzi trzeźwy i domyty
i będę mijał ludzkie wraki
wrosłe w chodniki

tylko wyciszę wszystkie dzwony
w pamięci aż do bólu pustej
tylko zaliczę wzrok przekrwiony
w kolczastym lustrze

świt budzi mnie rozkołysany
jak podpalone wiatrem snopy
trzeźwość kolejne liże rany
podchodzi ropą

siądę ostatni raz pod murem
gdzie tylko wolni siadać mogą
choć pewnie zaraz jakiś dureń
splunie tuż obok

pogardę umiem już zagłuszać
zasłaniać atak spojrzeń krzywych
rondem starego kapelusza
w kolorze piwa

nie będę żebrał o szacunek
a kiedy wreszcie dumnie stanę
to sam pod nogi sobie splunę

będę tym panem

[Leon Gutner]

Wiesz Coob ze mi już słów pochwał brakuje .
Piszesz tak jak ja czuję i wypisać chciałbym ale nie potrafię .
Dlatego w tobie moja nadzieja na zapis podobnych udręk .
Spełniasz to zadanie i uzupełniasz literacką nieudolność Leona .

Z ogromnym podziwem

L.G.

[anastazja]

Wiesz Coob ze mi już słów pochwał brakuje .
Piszesz tak jak ja czuję i wypisać chciałbym ale nie potrafię .
Dlatego w tobie moja nadzieja na zapis podobnych udręk .
Spełniasz to zadanie i uzupełniasz literacką nieudolność Leona .

Przepraszam Leonie, ale wyrwałeś mi z głowy dokładnie te słowa, więc nie muszę pisać.
Cobusku, zwariować można, skąd wyciągasz tyle perełek.

Uwielbiam

[Malwina]

Cooby, raz jesteś liryczny aż do łez, to znów "rzeczywisty", aż do bólu, albo odwrotnie.Nie wyobrażam sobie, żebyś przestał pisać wiersze, świat by wiele stracił, ale to już chyba kiedyś powiedziałam

[coobus]

No, Malwinko, toś mnie napompowała tym "światem", niemal zaczynam się unosić w powietrze. Wolałbym zostać na ziemi. Zawsze tu ciekawiej, no wiesz... seks, alkohol, poezja, cała ta kusząca deprawacja... Tak naprawdę nie świat patrzy na Coobusa, tylko Coobus patrzy na świat.
Leo, Anastazjo - jak mi palma do końca odbije, będzie na Was. Może jednak uda mi się wybronić.

Dziękuję za Waszą przychylność.

[Ewa Włodek]

nooo, Coob, samo życie w twoim wierszu. Przyznam, że spotkałam się już z kilkoma utworami traktującymi na ten tema, każdy był inny, rzecz jasna, i każdy jedyny w swoim rodzaju. twój - jest kapitalny. poczytałam z przyjemnością, bo lubię takie klimaty...

serdeczność posyłam...
Ewa

[skaranie boskie]

Czyżby wiersz o menelu pisany z pozycji samego menela?
Dobrze napisany. Intryguje i zmusza do zastanowienia.
I tak trzymać!

[coobus]

Intryguje i zmusza do zastanowienia.

Tak to nazwałem, the day after, ta gorzka chwila, kiedy taki facio budzi się mętny, nie poznaje twarzy w lustrze, i mówi dość. Wystarczy tego. Powtarza to pewnie każdego ranka. Zapewne wolny od cywilizacyjnych zobowiązań, od rodziny, karmi się pojęciem wolności, jak sztucznym miodem. Zapewne menel, masz tu rację, Skaranie.
No to za spotkanie

[ono]

Moje klimaty

[atoja]

będę tym panem

mnie lepiej brzmi:

bo jestem panem

Twój wiersz posiada niekłamaną mądrość Coobus