C z y t a j ą c Karin

[Dorota Karin]

wkraczasz na most
który nie ma pojęcia
co jest po drugiej stronie

biegniesz
ścieżką
własnego śmiechu

zwilżasz twarz
przy myślospadzie

zastanawiasz się
kto ci kazał tak się zastanawiać
i zastanawiać

czujesz
jak spod stóp
ucieka świat
i wpadając w nieubłagane wnyki
własnej duszy
szepczesz

d i a b l i n a d a l i t ę K A R I N

[anastazja]

zwilżasz twarz
przy myślospadzie

Dobra jesteś Dora Czytając można pomyśleć, ot zwyczajny tekst, prosty...ale tak nie jest. Czasem te proste, są bardziej pracochłonne, czyż nie?

Pozdrawiam z nutką zazdrości (pozytywnej)

[Dorota Karin]

Cieszę się, że się podoba

[Sede Vacante]

wkraczasz na most
który nie ma pojęcia
co jest po drugiej stronie

tutaj uosobienie, mam wrażenie, nie trafione. Most, który ma swoją świadomość - trudno mi sobie to wyobrazić. Wiadomo, ze to metafora, ale w moim przekonaniu nie wszystko nadaje się na uosobienie. Most kojarzy mi się z...mostem. Czymś ciężkim, leżącym, służącym ludziom.
To oczywiście kwestia postrzegania każdego z osobna. Ja, właśnie tak.

ścieżką
własnego śmiechu

- tutaj - zważywszy dodatkowo na to, co potrafisz - poleciałaś banałem. To dość prosta metafora, taka "z pierwszej klasy". Mogłabyś ją zastąpić czymś doskonałym, oboje wiemy. Choćby i stąd, ze następna jest już wyśmienita!

zwilżasz twarz
przy myślospadzie

A w ogóle, to tym razem nie do końca wiem o czym jest wiersz, ale masz coś interesującego w swoim stylu pisania, coś magicznego, hipnotycznego.
Jakiś kod zawarty w stylu pisania, w używanych sformułowaniach. Wciąga i chce się czytać, nawet, jeśli do końca nie rozumie się przesłania

[Dorota Karin]

Sade - mosty nie zawsze są ciężką konstrukcją Łączą brzegi, ale czy wiedzą, co jest dalej ? Nieznane lądy są zagadką , jak Poeta i jego twórczość. Wiersz zawiera założenia którymi się kieruję tworząc - więcej nie zdradzę, zrozumiesz czytając mnie. Karin.