Uwolnienie

[misza]

Mgła rodzi się nad ranem w zmierzwionym barłogu
butwiejących zarośli, wśród zwarzonych liści.
Nawet ptaki uciekły i nie ma nikogo,
w lesie, który się może w złej godzinie wyśnić.

Postrzępione, jak wata, pasma brudnej bieli;
liżą pnie krzywych sosen, czepiają się łodyg;
tkając gruby kobierzec, by miękko wyścielić
drogę, po której przecież, nikt nie będzie chodzić.

Strzaskane kości grabów, w ciszy wiecznych cieni,
oblazła śliska gąbka postrzępionej grzybni,
gdzie się na starym próchnie, tylko fosfor mieni;
bowiem słońce daleko i nie zajrzy nigdy.

Lecz czasami, iskierka wystrzeli z półmroku;
jasny duch uwolniony z obumarłych tkanek.
Ulatując ku światłu, szybuje wysoko;
bo przepadnie na zawsze, jeśli tu zostanie.

[coobus]

Kiedy będę na grzybach, popatrzę dookoła Twoim wzrokiem, Misza. Na jesienny las. Może nawet zabiorę fragmenty tego wiersza w pamięci, żeby dokonać konfrontacji.
Jak zawsze zachwycasz

[Leon Gutner]

Tak urodzić mgłę nie każdy potrafi .
Niech przepadnie na zawsze ten kto dłużej nie zatrzyma się przy takim nastroju .

Pięknie .

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

Coobus

Nawet nie wiesz, jak ja Ci zazdroszczę wyjazdów na grzyby!
Mała pociecha, że weźmiesz tam ze sobą kawałek wiersza

Leo

Coś czuję, że jeszcze się spotkamy w tej mgle

[Ewa Włodek]

oj, Miszko! ten las - uroczysko - to jakby paskudne, destruktywne środowisko, toksyczne i prowadzące ku degrengoladzie. Dobrze, że czasem taki "jasny duch" zdoła jednak - uciec. Przypomniało mi to historię mojego Kolegi z liceum i Jego walkę z wszelkimi okolicznościami o to, żeby się wyrwać z paskudnego środowiska, jednego z najbardziej kryminogennych w mieście...

pozdrowieńka posyłam...
Ewa

[misza]

Odczytałaś bezbłędnie.
Nie pierwszy raz stwierdzam, że "siedzisz" w mojej głowie.
Ani chybi - czarownica spod Wawelu

P.S. Myślę, że tak też go odczytało Jury Konkursu z Fundacji Gargano

[Ewa Włodek]

Ani chybi - czarownica spod Wawelu

nie czarownica, Miszko, tylko - wiedźma...


serdeczność...
Ewa

[misza]

Pokornie padam do nóg, prosząc o wybaczenie.
Wiedźma, wiedźma, oczywiście
Wyczaruj mi sen o nocnym, krakowskim Starym Rynku

[skaranie boskie]

A to mi jakoś nie przypadło.
Przyzwyczaiłeś do lepszego, Miszo.

[misza]

Nie ma za co przepraszać
Jednym się coś podoba, innym - nie.
Tak jest zawsze z wierszami.
No to cyk!