list w glinianej butelce

[coobus]

rzucam jabłkiem w skorupy
wiszące na płotach
rzeźbię dziwne figury
których nie rozumiem
nawet kwietnik zrobiłem
w jesionowej trumnie
o więcej już nie pytaj
taka tam głupota

czasami przesiaduję
na drewnianych schodach
właśnie na tych gdzie wtedy
kot listkiem się bawił
gdzie nocka nas znalazła
księżycem jaskrawym
z odkrywanych przestrzeni
przywróciła chłodem

diabeł łudzi bajkami
o powrotnych mostach
o drogach też powrotnych
które wciąż przede mną
jakże prościej mi wtedy
zapijać codzienność
z gliniaka
wiesz z którego
tylko on mi został

[marta zoja]

Powtórzyłabym za Pauliną... Dobry Boże, naucz mnie... ale byłoby, to zbyt proste, po tak przejmującym wierszu. Czy to o mnie? Bo boli z każdym słowem, przełykam łzy skruchy... bo mosty zostały spalone i jak po nich wrócić... może tą dłuższą drogą... nie na skróty... Wiem... Z nostalgią i pocieszeniem MZ

[Nalka31]

Że boli, że tęsknota, to nieodłączna część naszego życia. Bolą rzeczy trudne i te najbliższe sercu. Nauczyć się z tym żyć przychodzi dużo trudniej. W twoim wierszu, choć płynny i lekko się czyta, tych emocji jest pełno. Serdeczności.

[Leon Gutner]

Posiedział więc Leo z peelem na drewnianych schodach.

Oj była to klimatyczna nasiadówka .

Jak zawsze .

Z podziwem L.G.

[Ewa Włodek]

cóż, coś było, coś minęło, zostało - wspomnienie, tęsknota i wierny gliniak...Bardzo w moim guście, Coob...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

Marta, Nalka, Leo, Ewa - za spotkanie w moich gościnnych progach, z podziękowaniem