Odaliska (stylizacja)

[Gloinnen]

Już gotowa; pod wieczór wypełnia się ambrą,
z ramion batyst zrzuciła i oddech przyśpiesza.
Spuszcza oczy, choć piersi odsłania nieśmiało.

Naucz w jednym dotknięciu sto razy umierać.

Pocałunki; na przemian sól, uśmiech i mirra.
Do rąk usta chcą przywrzeć. Z drgnięć każde przeczuła.
Wkrótce ogień językiem wybierzesz z naczynia,
które wargom podaje, rozchylając uda.

Trwa odświętne czekanie, aż przyjdziesz po swoje.
woń wanilii spłonęła w solennej modlitwie.

Północ mija; samotność nawleka na dłonie
bransolety; brzęczące, gwiaździste fetysze.

Zrozumiała. Wie wszystko. Teraz prosi szeptem
o to, czego wzbraniała tak niedawno jeszcze.



____________________
Glo.

[Maryla Stelmach]

Zauroczona jestem

[Leon Gutner]

Północ mija; samotność nawleka na dłonie
bransolety; brzęczące, gwiaździste fetysze.

Zrozumiała. Wie wszystko. Teraz prosi szeptem
o to, czego wzbraniała tak niedawno jeszcze.

To najbardziej . A najbardziej gwieździste fetysze .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

harem - według znawców przedmiotu - źródło wszelkich dewiacji. Z racji tego, czym był (nadal ponoć bywa). Ja czytam w Twoim wierszu, Glo, miłość lesbijską - cóż, wielu odaliskom, szczególnie w haremie sułtana, emirów i innych wielmożów, skupiskach wielu, wielu kobiet, okoliczniści nie dawały szansy na bodaj jedną noc z panem i władcą. A biologia - ma swoje prawa... Elegancko podałaś temat. Chyba, ze nadinterpretuję...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Henryk VIII]

Bardzo plastyczna stylizacja. Gratulacje!