bezsilność

[coobus]

chcesz poczuć kurz na rękach
i skazy na sumieniu
chcesz dźwignąć ciężar życia
i poczuć go na sobie
w wyjałowione noce
sterylność chcesz zamienić
w odrazę i pokusę
ze snów upadłych kobiet


rozbudzasz przebłysk mocy
w czerwonych ślepiach gniewu
w przeczuciu że za chwilę
powrócą dawne zmory
i wszystko pozostanie
wołaniem bez odzewu
namiastką lukrowaną
jak blichtr koloratury


znów ciszę satynową
ułożysz wśród poduszek
i przymkniesz okiennice
jak oczy które bolą
pożółkły świat obrazów
werniksem się wykruszy
czas zwiąże go spiralą
kosmicznie zakręconą

[atoja]

Coobusku wg.mnie 2 i 3 zwrotka płyną...w pierwszej mi zgrzyta nienaturalność ale... to ja
pozdrawiam

[coobus]

2 i 3 zwrotka płyną...w pierwszej mi zgrzyta nienaturalność

Przyjmuję Twoją ocenę z pełnym szacunkiem. Tylko nie wiem co mogę z tym zrobić, bo sam nie wyczuwam nienaturalności. Jest zapewne tak, że autor wie, co chciał przekazać, tylko nie potrafił. Czytelnik lepiej to wyczuwa. Swoich błędów nie potrafimy wychwytywać. Musiałabyś napisać, co zgrzyta, jestem w stanie przeanalizować , nawet skorygować. Sens, słowa, melodia?
Bywa tak, że chce się powiedzieć dosyć. Dosyć tego porządku, ładu, moralności, przewidywalności, wszystko niby poukładane a życie ucieka. Bezsenność ciągle o tym przypomina. Niechby więc nawet jakiś grzech, skaza na sumieniu, cokolwiek, co można nazwać życiem. Tylko że... już wiemy, że nic się nie zmieni, ze ten nasz bunt wyciszy się za chwilę jak krzyk, który urwał się ze smyczy. Coś takiego wprowadzałem w tym wstępie. I wierzę, że wyszła nienaturalność. Ale dwa słowa więcej od Ciebie, albo od kogoś innego, pomogą mi to zrozumieć. Wybacz ślepotę. Czytając zamieszczane wiersze dostrzegam, że nie tylko ja mam taki niejasny przekaz.
Dziękuję za sygnał i szczerość.

[atoja]

chcesz poczuć kurz na rękach
i skazy na sumieniu
chcesz dźwignąć ciężar życia
i poczuć go na sobie
w wyjałowione noce
sterylność chcesz zamienić
w odrazę i pokusę
ze snów upadłych kobiet

Coobus , może spróbuję przełożyć na mój język

gdzie dawien kurz na rękach
i skazy na sumieniu
gdy czułeś oddech życia
choć czasem drwiło sobie
w sterylne białe noce
bezsilność chcesz zamienić
w odrazę i pokusę
ze snów upadłych kobiet

życzę Ci nocy pełnej wrażeń i głębokiego snu

[anastazja]

znów ciszę satynową
ułożysz wśród poduszek
i przymkniesz okiennice
jak oczy które bolą

jak zawsze, przemawiasz prawdą, uczciwie ujmując uczucia, które wchodzą głęboko, do bólu.

Ukłon cobusku.

[Leon Gutner]

Ty wiesz Coob .

Cały tydzień czekałem na taki wiersz

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Atoja: - Ładnie to ujęłaś. Akceptuję. Te wersje różnią się tym, że Twoja chce powrotu, a moja dopiero dojrzała, by wywołać to coś, dopiero teraz. Różnica może ważna, może drobna, to kwestia spojrzenia. Zostając przy swojej wersji, dziękuję za Twoją i za poświęcony temu wierszowi czas.

Anastazja, Leo - cieszę się, czując Waszą obecność i aprobatę. Dziękuję.

[Gajka]

Retusz wykonany nic tylko bić barwo

[ono]

przyjemnie było Cię czytać - jak zawsze, ale...czy powinien być w "rymowańcach"


pzdr

[coobus]

Gajko - ślę uklony

Kamil - Przeformatuję teraz ten tekst:

chcesz poczuć kurz na rękach i skazy na sumieniu
chcesz dźwignąć ciężar życia i poczuć go na sobie
w wyjałowione noce sterylność chcesz zamienić
w odrazę i pokusę ze snów upadłych kobiet

rozbudzasz przebłysk mocy w czerwonych ślepiach gniewu
w przeczuciu że za chwilę powrócą dawne zmory
i wszystko pozostanie wołaniem bez odzewu
namiastką lukrowaną jak blichtr koloratury


znów ciszę satynową ułożysz wśród poduszek
i przymkniesz okiennice jak oczy które bolą
pożółkły świat obrazów werniksem się wykruszy
czas zwiąże go spiralą kosmicznie zakręconą

W mojej ocenie wiersz bardziej pasuje do rymowanych, bo choć rymy są przytępione, by nie kaleczyły, są jednak chyba dalej rymami. Tak to widziałem pisząc. Może jednak akurat Ty masz rację? A moze obaj? Nie przesądzam.
Biorę pod rozwagę. I dziękuję.