Kwiecień

[misza]

Na wiosnę ziemia pachnie śmiercią
wrześniowych liści i owoców
ząbkuje stadem mlecznych kiełków
cicho zrodzonych mglistą nocą

pokryta kropelkami potu
zgrubiałą skórą łapie oddech
zrzucając zarost martwych łodyg
żutych przez mroźne trzy miesiące

odżywa nieśmiertelna wiedźma
wilgotna i opita deszczem
wyda potomstwo by je zebrał
milczący kosiarz kiedy zechce

[szarobury]

Pozdrawiam

[misza]

Ja również

[Ewa Włodek]

to jest kapitalne, Miszko:

Na wiosnę ziemia pachnie śmiercią

dla mnie - kapitalne, bo w pierwszej kolejności uwielbiam zapach ziemi na wiosnę - zroszonej deszczami, pełnej butwiejących liści i łusek, opadłych z rozwijających się pączków. Drugi z moich ukochanych zapachów - to zapach ziemi jesienią, takiej, na której macerują się świeżo opadłe liście, zmieszany z zapachem chryzantem, igliwia i wosku ze zniczy cmentarnych na Wszystkich Świętych.
Cały wiersz - o tym, że wszyscy schylimy głowy pod narzędzie Milczącego Kosiarza - to tylko kwestia czasu.

poczytałam z ogromną przyjemnością...
pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[misza]

Ech, Ewo!
Co jest w tym Krakowie, że są tam Tacy ludzie?!
Odczytujesz ten wiersz tak, jakbyś stała nade mną,
kiedy go pisałem

[Ewa Włodek]

Co jest w tym Krakowie, że są tam Tacy ludzie?!
Odczytujesz ten wiersz tak, jakbyś stała nade mną,

ech, Miszko, to nie kwestia Krakowa, tylko takiej jednej wiedźmy, która akurat mieszka w Krakowie. Nie wiesz?

serdeczność posyłam...
Ewa

[misza]

Smoki, wiedźmy i zamek na górze.
Coraz bardziej mi się podoba to miasto
(o ile to jeszcze możliwe)

[Ewa Włodek]

Smoki, wiedźmy i zamek na górze.

zamek na górze, w nim - czakram. A ja - wiedźma - mam trzecie oko boga Sziwy, które widzi to, co ukryte...I już masz powiązanie z zamkiem. A smok - nawiał po tym, jak mu kiedyś zamiast dziewicy dostarczono do jaskini - wiedźmę...

moc serdecznego...
Ewa

[misza]

Też mieliśmy podobno kiedyś smoka,
ale kiedy poznańskie dziewice wzięły go w obroty,
splunął siarczyście ogniem i odlecial na południe

[Nilmo]

W sumie refleksja nie jest odkrywcza, ale ładnie oddaje aktualny stan natury, która co by nie mówić, sprzyja temu aby przystanąć, pomysleć o naszej tymczasowej roli, w miejscu jakim przyszło nam zyć. Wiersz dopracowany, dobrze się czyta, tak że nie ma się za bardzo do czego przyczepić. Zatem tylko czytać i dać się ponieść klimatowi. Dziękuję.