Jesień

[semiramida]

JESIEŃ

To już wrzesień
płonie jesień
serce moje lgnie do twego
To już koniec
marzną dłonie
nie zabieraj smutku mego
twojej duszy
już nie wzruszy
żadna romantyczna chwila
nie chcesz wcale
mówisz z żalem
i przepędzasz jak motyla
Zgasło słońce
łez tysiące
nie zostawiaj mnie na wieki
teraz płaczę
nie inaczej
zniknę nocą w latach świetlnych

[Gloinnen]

Z wątku zostały usunięte wpisy niezwiązane merytorycznie z wierszem.
Zapraszam wszystkich do uczciwego komentowania utworu semiramidy.

Gloinnen.

[skaranie boskie]

Zapraszam wszystkich do uczciwego komentowania utworu semiramidy.

I co małpa może na takie dictum?
Uczciwie przyznam, że to słaby wiersz, żeby nie powiedzieć gniot.
Przyzwyczaiłaś do wyższych lotów, Semiramido. Myślę, że Tobie nie muszę wyłuszczać niedociągnięć. Dociągnięć zaś wymienić sposób, bo ich tu, po prostu, nie ma.

[Bonifacio Sieczepia]

Podoba mi się układ rymów i rytm wiersza, zupełnie jak w piosence.
Glo prosi o uczciwość. Powyższe napisałem uczciwie, poniższe także. To coś w rodzaju rozdwojenia jaźni.
Moim zdaniem ten tekst jest doskonałym kandydatem na zdobycie pierwszego miejsca w konkursie gniotów.

Ps
"nie zabieraj smutku mego" - Czyli pozostaw radość. Taka byłby logiczna kolej rzeczy sprzeczna z resztą wiersza.

[jacek placek]

A nie mogłeś tak od razu, skaranie? Nie zgadzam się z tobą, ale szanuję twój pogląd. Według mnie to bardzo ciepły i nastrojowy wiersz. Plackowi też się spodobał. obaj uwielbiamy twoją jesień, Semi.

[Leon Gutner]

Nie jest to dobry wiersz technicznie ale ja cenię już sobie twoje pisanie na tyle że bez trudu mogę ci to Semi wybaczyć .
Czasami terapeutycznie można popełnić coś takiego . Natomiast podoba mi się forma i lekkość z jaką tekst został zapisany .

Bardzo niesmacznie zabrzmiało mi tylko " smutku mego ".
Nie cierpię w wierszach zwrotów mi me twe mego swe twego .
Brrr .

Wracaj Semi ze swoimi solidniejszymi dziełami .

Z uszanowaniem L.G.

[Gloinnen]

Semiramido, nie pozostaje mi nic innego, jak zgodzić się z przedmówcami. To bardzo słaby wiersz. Rymy "twego"/"mego", "chwila"/"motyla", "wrzesień/jesień", "duszy/wzruszy" ---> totalna klęska. Rytmicznie jest ok, ale z metryką zawsze dobrze sobie radziłaś, niestety to nie ratuje całości. Treść podana infantylnie, obficie podlana sosem-patosem. Semi, bez urazy. Dawaj zaraz coś lepszego.

Formę mogłabyś spróbować wykorzystać, bo brzmi melodyjnie i ciepło. Ostatni wers też jeszcze nadaje się do recyklingu.

Pozdrawiam,


Glo.

[Nilmo]

Nie lubię komentować emotkami ale...
Myslę że autorce chodziło o żart, albo przykład jak się pisać nie powinno. I dobrze. Błędy są po to aby się na nich uczyć. Thx.

[Ewa Włodek]

oj, przychylam się do tego, co rzekł Nilmo piętro wyżej! Według mnie - to Semi sobie podżartowała i z nas, i z Siebie. Tez tak kiedyś zrobiłam, więc - rozumiem...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[Maryla Stelmach]

w wierszu piękna rytmika i melodia pomiędzy wersami, lekkość i jakaś tęsknota. całość zamyka emocjonalnego kręćka, który wciąga. prosty ale ma jakąś siłę oczyszczającą. budzi we mnie pierwotne instynkty. myślę, że to potrzebne czasem rozluźnienie i nie staranie się o formę. budzi kontrowersje, ale robi coś ze mną dziwnego. otwiera na wszystkie zwykłe ludzkie potrzeby, bez konieczności szukania innych znaczeń. dla mnie jest zagadką, jak bardzo się różnimy. dla mnie wiersz wypoczynkowy. pozdrawiam cieplutko.