przytuli nas jesień

[nienażarty]

może w końcu przytuli nas jesień
skryje gdzieś wśród liści kasztanów
odnajdziemy na srebrnej palecie
nowe barwy nikomu nie znane

odkryjemy tonacje kolorów
zwiewny czar nastrojów i uczuć
ciepłem dłoni płynące wieczory
słowa pełne pokory i skruchy

wiosna różem w pamięci przebija
grzmoty burz rzęsiste ulewy
polna droga wijąca się nijak
ból cierpienia wśród malin i jeżyn

lato przyszło lecz nie wie nikt kiedy
worek spraw przynosząc ze sobą
którym koran nie pomógł i wedy
zostaliśmy nie razem lecz obok

może teraz nas jesień przytuli
ciepłem barw na ziemi i niebie
kiedy życie już toczy się z góry
czy zdążymy powrócić do siebie

[Ewa Włodek]

jest refleksyjnie o życiu, o tym, że czas może z łagodzić kontury, wyciszyć zbyt ostre dźwięki, uczynić wszystko - spokojniejszym wyważonym. Cóż, w miarę, jak nam przybywa doświadczeń życiowych, przybywa też dystansu, spokoju, perspektywy. Jeśli się chce - można się konstruktywnie dogadać...

dobrze było zaglądnąć...
serdeczność dołączam...
Ewa

[Leon Gutner]

Refleksyjnie nastrojowo i w taki sposób że czytelnik przystaje i zamyśla się nad wierszem życiem sobą .
I choćby za to w tym codziennym ekspresie do stacji śmierć warto czytać takie wiersze .

Z uszanowaniem L.G.

[Sokratex]

lato przyszło lecz nie wie nikt kiedy
worek spraw przynosząc ze sobą
którym koran nie pomógł i wedy
zostaliśmy nie razem lecz obok

Ładne. Jednak zastanawiam się nad powyższą zwrotką.
Czyżby przyczyną nieporozumień okazały się inne przekonania religijne?
Ale wówczas, czy jesień lub jakakolwiek pora roku może to zmienić?
Widzę w tym lekką sprzeczność, być może poprzez nieprecyzyjne użyte rekwizyty poetyckie.

Pozdrawiam.

[nienażarty]

dzięki wszystkim za wizytę:

Ewa Włodek
zawsze się można dogadać - jeśli się chce

Leon Gutner
a ekspres mknie coraz szybciej

Sokratex
tu nie idzie o przekonania religijne
rozwiązań problemów poszukuje się na różnych płaszczyznach nawet religijnych
rekwizyty jako przykład poszukiwań