Październik.Ocean Jordana

[Nilmo]

Październik.Ocean Jordana

strzępki żagli
zamieniają się w fale
ludzie mówią że ślub z oceanem
teraz ma każdy maszt

czas wciąż nagli
chociaż statki z topoli akacji
na kotwicznym łańcuchu zgrzytając
zdają się z tego śmiać

poryw wiatru
burzy żółto - czerwone bałwany
jasny korsarz wygląda zza chmur
łódka z ławki
już dobiła do burty platana

wrócił kapitan
pora pójść

[Leon Gutner]

Ani jednego złego słowa pod tym wierszem Leon nie napisze .
Nastrój Leona powalił .
Tu każde słowo i każdy wers są potrzebne .
Pełna nastroju i nostalgii opowieść .

Jestem zaskoczony i pełen podziwu .

Z uszanowaniem L.G.

[Nilmo]

Miło.
Dziękuję Leo. Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

Forma częściowo rymowana, niekoniecznie tradycyjna, ale to tylko czepialstwo.
Wykażę się ignorancją i przyznam, ze nie mam pojęcia o co w wierszu chodzi. Tytuł zapewne coś sugeruje, ale nie mnie.
Wiersz jest przyjemny, dobry do recytacji.
Nawet, jeśli nie wiem o czym jest, muszę przyznać, że jest udany.

[Nilmo]

Nawet, jeśli nie wiem o czym jest, muszę przyznać, że jest udany.

He, he.
Przesłania się nie doszukasz Skaranie. Jest Park im. Jordana w Krakowie, szumi w nim teraz okrutniście, mieni się złociście, drzewa jak maszty przez wiatr odzierane z żagli stoją...kiedyś widziałem takim morze o zachodzie słońca. Czerwono, złoto, szumiąco...siedzisz sobie na takiej drewnianej szalupie i odpływasz..tylko że zawsze zjawia się jakiś kapitan, co ci obierze inny kurs . Pzdr i dziękuję.
A forma...na początku też rymy są
żagli-nagli
śmiać-maszt
...wydaje mi się, że dosyć cyklicznie. Tylko że ja polubiłem w poezji zmiany tempa. Te sylabotoniki -"chodzi lisek wkoło drogi nie ma ręki, ani nogi", monotonne mi się zdają i takie bez życia, bo zycie zmienia swoje tempo, a nie tatarata, tatarata, jak na szkolnej akademii, więc sobie eksperymentuję.
Powiem Ci że przy moim stylu pisania, często mam problem do jakiego gatunku zaliczyć wiersz. Wkleiłbym do białych, zaraz ktoś napisałby że to rymowane, wkleję do rymowanych, to piszą że nie tradycyjne. Zresztą, to pojęcie "tradycyjne", uważam że jest mylące. Bo ja tradycyjnie już, zawsze sobie nawet w wolnym porymuję.

[skaranie boskie]

Działy mamy dwa podstawowe na wiersze.
Białe i wolne, oraz tradycyjne formy rymowane.
Kiedyś to były rymowane i wtedy każdy, kto zrymował dwa wyrazy w wierszu, pchał się do rymowanych. Zmieniliśmy nazwę i dziś nawet rymowane można wklejać do wolnych, bo ta kategoria nie wyklucza rymów. Dziś do rymów trafiają tylko te napisane w konkretnej formie i... choćby takie, jak twój. I niech tak będzie.

[Maryla Stelmach]

ma klimat i to jest fajne, ale także nie do końca rozumiem zamysł . pozdrawiam. może jestem kiep.