Rykoszety

[Gloinnen]

okaż łaskę zwyciężonym
niech poczują jak boli

w dniu twojego triumfu
sędzio sprawiedliwy

po ostrzu miecza kropla za kroplą
poisz skwaśniałym winem
krtań zalepiasz garściami prochu

figurantka
w ciemnej purpurze
wystawiona na pośmiewisko
nic już więcej nie powie
niech zbiera pokłosie

pod osłoną nocy
rozchylają się rany

w siódme niebo rozcięte
z precyzją
wrasta cisza


____________________
Glo.

[Arti]

i ty mi zarzucasz patos? ehh
łap za karę

[anastazja]

figurantka
w ciemnej purpurze
wystawiona na pośmiewisko
nic już więcej nie powie

gdyby bez: niech zbiera pokłosie... tylko tak głośno i nieśmiało myślę Glo.

[Gloinnen]

i ty mi zarzucasz patos?

jw.

odrzucam

Anastazjo, dziękuję za opinię

"Zbieranie pokłosia", jako ponoszenie konsekwencji swoich działań, ma istotne znaczenie dla treści wiersza.

Pozdrawiam Was,


Glo.

[P.A.R.]

żebym nie wiem, jak udziwniał
i tak Ci nie dorównam

jak czarna polewka

[Gloinnen]

P.A.R., zapraszam na

[Boogie]

Ććć, bo się odbije i trafi we mnie. Patos owszem, ale nie w nadmiarze. Pozdrawiam

[Gloinnen]

Boogie, moja peelka wzięła już wszystkie rykoszety na siebie. Dzięki za pochylenie nad wierszem,

Glo.