Z remanentu

[Malwina]

Powiedziałeś kiedyś cicho, że mnie kochasz,
miałam wtedy idiotycznie głupią minę,
wiem, codziennie ktoś wyznaje komuś miłość,
na ulicy i w tramwaju, często w kinie.

Niespodzianie oznajmiłeś, że odchodzisz,
nie wierzyłam, bez powodu, w środku lata,
ale kiedy łzy przełknęłam, zrozumiałam,
że bez ciebie żyć potrafię, żadna strata.

Zadzwoniłeś wczoraj w nocy,/brak ogłady/,
że ci smutno, ciągle myślisz tylko o mnie,
czy bym mogła nie pamiętać niezręczności...
Choć się staram, też nie mogę cię zapomnieć.

p.s.
Ta historia całkowicie wydumana,
proszę wierzcie lub podajcie w wątpliwości,
w moim życiu wyznawałam kilka zasad,
jeśli zdradził,to nie miałam już litości.

[Leon Gutner]

To może zabrzmi banalnie ale najbardziej w twoim pisaniu podoba mi się to otwarcie i prostota wyrażania w temacie o którym piszesz .
Kobiece kokieteryjne opowiedziane wprost a jednak nie pozbawione sensowności .

Z przyjemnością L.G.

[Malwina]

Leonie!

[Henryk VIII]

Sympatyczny i rytmiczny tekst. Kobiety są bezlitosne - święta prawda.

[Ewa Włodek]

no, samo życie, Malwinko! A remanenty - czasem czynimy, i inni czynią i czasem się te remanenty "zazebią"...

z uśmiechami...
Ewa

[coobus]

Zajrzałem w Twój wiersz z przeczuciem tego, że wypocznę przy nim, odreaguję po wierszach ciężkich i poważnych. I tym razem też tak było, jak wcześniej.
Uśmiech za uśmiech, pozdrawiam.