Let's celebrate

[Gloinnen]

Będziesz dziś wieczorem?

I czekanie jest jak święto. Nie brakuje
rocznic. Ziemia niczyja, pod mocną ręką
zdobywcy zamienia się w pierwsze litery
ojcowizn. Codziennie można obchodzić
dziękczynienie.

Strój starannie dobrany do okazji. Koronkowa
bielizna, bo wyobraźnia najbardziej lubi
obnażać. Pod czernią perlą się niedosyty.
Tekst na monitorze coraz ciemniejszy od kolejnych
toastów. A potem przychodzi północ, godzina
oddaleń.

Wiatr zerwał dekoracje. Na każdej otwartej
stronie łopoczą strzępy różnobarwnych wstążeczek.
Długie pytania i krótkie odpowiedzi.

Szyba wielokrotnie rozpalana i schładzana
stała się tak krucha, że wystarczyło dotknąć
ustami. Miriady odłamków wypełniają oczy, nozdrza,
usta. Zanim uda się wypłakać, przyjdzie ciężki sen.

Czas Kalipso jest skończony. Zamknięty w zaciśniętej dłoni.
Czas Penelopy jest wieczny. Pruć i tkać trzeba
bez końca, po bożemu. A nawet z przyzwyczajenia.

Idę.
Idź.

Jutro następny dzień świąt.



____________________
Glo.

[czochrata]

Przepięknie rozbudowane "oczekiwanie"...

[Henryk VIII]

" Na każdej otwartej
stronie łopoczą strzępy różnobarwnych wstążeczek." - piękne.

"Czas Penelopy jest wieczny. Pruć i tkać trzeba
bez końca" - super!
" po bożemu. A nawet z przyzwyczajenia." - niepotrzebne dopowiedzenie, szkoda poprzedniej frazy.
Pozdrawiam:)

[Dorota Karin]

Tak...piękny i prawdziwy. Pozdrawiam.

[ono]

no cóz...tylko fascynacja


pzdr