Jesienny sad

[Gloinnen]

Utracony kontakt; bezgwiezdność. Drugie wołanie
nie oznacza tego samego. Dopiero gdy zatęsknisz,
jabłko nabiera czerwieni, w usta
przelewa dymną gorycz. Świat staje się
niewidzialny, wycieka z zaciśniętych oczu.
Wówczas mgłę trzeba sobie choćby wyobrazić,
w sadzie rodzącym cisze.

Byliśmy tu niedawno, aby malować palcami na korze drzew.
Dziś w półmroku straszą połamane
gałęzie; spady fermentują, nadgniłe kosztele
i meteoryty. Dlaczego mi to robisz?

Tylko wczorajsze cienie jeszcze razem śpią
pod wilgotnymi liśćmi. Ciepło paruje, snuje się
tuż przy ziemi. Zanim październik
nie przegarnie, nie rozwieje.



____________________
Glo.

[ono]

chciałem się odważyć pierwszy , ale jeszcze się zastanowię


pzdr

[lczerwosz]

chciałem się odważyć pierwszy , ale jeszcze się zastanowię

No, dalej ! Masz głos.

[Henryk VIII]

" Byliśmy tu niedawno, aby malować palcami na korze drzew." - bardzo plastyczny fragment

[Maryla Stelmach]

fajny wiersz.

[czochrata]

wczorajsze cienie jeszcze razem śpią
pod wilgotnymi liśćmi.

piękna ta jesień u Ciebie,chociaż ona jest tylko pretekstem specyficznego <smutku>...!

[lczerwosz]

Tylko wczorajsze cienie jeszcze razem śpią
pod wilgotnymi liśćmi. Ciepło paruje, snuje się
tuż przy ziemi. Zanim październik
nie przegarnie, nie rozwieje.

to najpiękniejsze. I najsmutniejsze.

[anastazja]

Tylko wczorajsze cienie jeszcze razem śpiąpod wilgotnymi liśćmi.

Dla mnie to: cudowne, wymowne, całóść boska.

[coobus]

szczególnie za ostatnią zwrotkę. Mogłaby mi wystarczyć za całość, nie kwestionując wcześniejszych.

[ono]

wiersz bardzo dobry, kompletny w każdym calu. chciałem wybrać super szczegóły (smaczki) z tego wiersza, ale się zawiodłem , gdyż cały on jest smaczkiem