Wigilia żerców

[Marcin Sztelak]

Turkaweczko, leć do nieba

Poleciała.
Na pohybel fizyce ciał stałych, grawitacji
i prawu powszechnego ciążenia.
Nas przyciąga zmarznięta ziemia w żałobnej
bieli. Pod nogami chrzęści zwiastując rozpad,
jak tu uwierzyć w stajenki, gwiazdy i trzech
mężczyzn niosących prezenty.

Może tylko połamać się chlebem z pierwszym
lepszym, z nadzieją, że w łeb nie da
posądzony o bezcelowość istnienia.

Albo zasiąść przy stole, otworzyć dwanaście
puszek śledzia. Podziękować za dary,
zasnąć bez zakąszania.

Lub zapisać słowa na odwrocie zdjęcia ze śladami
szminki. Na wieczną pamiątkę
w datach granicznych.

Turkaweczko, leć, gdzie cię oczy poniosą.

[Alek Osiński]

Dużo nihilizmu, jak zwykle u Ciebie, obrazy intrygują
by za chwilę sie rozpaść, cel życia nieuchwytny
jak śliska ryba, rybak do złapania posiada tylko ręce,
dlatego zdaje się na puszki?

Pozdrowienia