Samhain

[Ewa Włodek]

Już rozpięto welarium - ciemnogranatowe.
Pod nim - rozfalowane, jak zorza polarna,
fantazyjne draperie w miękkich, zwiewnych fałdach
przetykanych magentą, purpurą, cynobrem.

W powietrzu się unosi ciężki, cierpki zapach
liści wdeptanych w ziemię, martwego igliwia.
Wielobarwne makaty zdają się ożywać
od wilgoci, dżetami osiadłej na płatkach.

Tam, dalej - linia cienia, po nią - rozlewisko,
falujące gorącą, migotliwą łuską,
co tej nocy przykrywa kamień, trawę, wszystko.

Cicho. Zimno. Wędruje srebrnoszary opar.
A oni dłonie, w których przeraźliwie pusto
ogrzewają nad ogniem, nie mogąc – w ramionach.

[Maryla Stelmach]

celtyckie święto, koniec lata. przy okazji wiersza poczytałam o wigilii i święcie Samhain. pozdrawiam EWo.

[Leon Gutner]

Prawdziwa uczta . Formy treści i nastroju .

Znakomite .

Z podziwem L.G.

[Ewa Włodek]

celtyckie święto, koniec lata.

koniec lata, Marylo, a właściwie - koniec procesów wegetacji. A noc z 31. października na 1. listopada - noc, kiedy to, co zmarło, spotyka się z tym, co żyje...

Prawdziwa uczta .

och, Leonie, Ty zawsze dla mnie łaskawy...

Kochani Państwo, cudnie Wam dziękuję, że wstąpiliście, ofiarowaliście wierszowi czas i powiedzieliście dobre słowa...
uśmiechy Wam posyłam...
Ewa

[coobus]

noc z 31. października na 1. listopada - noc, kiedy to, co zmarło, spotyka się z tym, co żyje...

A w naszej polskiej tradycji to dzień, gdy to co żyje, spotyka się z tym, co umarło.
Liczy się pamięć, a czy to dzień, czy noc...
Brawo za kolejny ładny wiersz.

[Henryk VIII]

Piszesz: " rozfalowane, jak zorza polarna,
fantazyjne draperie w miękkich, zwiewnych fałdach
przetykanych magentą, purpurą, cynobrem." - super, plastycznie.
Cały wiersz - piękny.

[Ewa Włodek]

Liczy się pamięć, a czy to dzień, czy noc...

racja, racja, Coob...

Piszesz: " rozfalowane, jak zorza polarna,
fantazyjne draperie w miękkich, zwiewnych fałdach
przetykanych magentą, purpurą, cynobrem." - super, plastycznie.

to się cieszę, Henryku, że to moje widzenie nocy nad cmentarzem w światłach Ci się spodobało...

Panowie moi - najpiękniej Wam dziękuję że wstąpiliście, daliście mojemu słowu czas i podzieliliście sie ze mną Swoimi refleksjami...
serdeczność Wam posyłam...
Ewa

[ono]

po nią - rozlewisko,

wolałbym tutaj:

"za nią..."

pozdrawiam

[Ewa Włodek]

Ewa Włodek pisze:
po nią - rozlewisko,



wolałbym tutaj:

"za nią..."

no, niestety, Kamilu, to rozlewisko świateł może być przed linią cienia, a nie za nią. Jak się stanie na rozświetlonym cmentarzu - najpierw widzisz przecież te światła, a dopiero dalej - cień...

ślicznie Ci, Kamilu, dziękuję za wizytkę, za ofiarowaną chwilę o za serdeczne słowa...
uśmiechy posyłam liczne...
Ewa

[czochrata]

A oni dłonie, w których przeraźliwie pusto
ogrzewają nad ogniem, nie mogąc – w ramionach.

...przepiękne!!!pozdrawiam serdecznie