W dobre ręce

[Gloinnen]

Jeszcze tyle snów przed nami. Powiastek,
ulubionych stron, dodanych do ostatniego
niepokoju. Na liście zabrakło miejsca,
a wciąż przybywa grymasów twarzy.

Ciągle można otwierać albo zamykać
okienko donikąd.

Podła tancbuda dla kogucików. Kto się mniej krępuje?
Północny wiatr
mrozi nawet przez judasza.

Najlepsze pomysły na grobowe paszkwile
przyszły w potknięciach o nierówności terenu.

Od dawna żyję z brzeszczotem w plecach. Publiczny odstrzał
leczę prywatnie, akupunkturą. Igły najłatwiej wchodzą
w źrenice; później serwer przestaje odpowiadać.

Pomoc nadeszła z nieoczekiwanego kierunku. Wiatr
nabrał rumieńców. Jesteś. Od tego zaczniemy
każdą rzeczywistość, wymyśloną ad hoc, bo przecież trzeba
jakoś się odnaleźć. Nie oszukasz dłoni błądzącej po twarzy,
gdy między jednym a drugim zwątpieniem
zagłębia się w niebo.



____________________
Glo.

[coobus]

Jesteś. Od tego zaczniemy
każdą rzeczywistość

Ten fragment zostanie w pamięci. Całość trzyma Twój stały dobry poziom. Zasługuje na pozostawienie śladu akceptacji

[Ewa Włodek]

Jesteś. Od tego zaczniemy
każdą rzeczywistość

to jest to, Glo. Ktoś, kto jest i dla kogo się jest. To pomaga, pozwala przetrwać wiele, nawet znieść brzeszczot w plecach i inne przypadłości...Do zastanowienia ten Twój wiersz...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Alek Osiński]

Północny wiatr
mrozi nawet przez judasza.

Bardzo dobra, wieloznaczna fraza
jak podglądanie gwiazd, które
dostały się aż pod drzwi, chociaż do końca
nie znają adresu...i całują klamkę?

Pozdrawiam

[lczerwosz]

A tytuł? Przekażę/oddam w dobre ręce. Obiekt? Ten obiekt? Cały przybytek. I zobowiązania. A co ważne, oczekiwania. Wszystko za sprawą nierówności terenu. Tancbuda musi mieć grająca szafę. Tylko płyty zgrane wyrzuć, choć grały ładnie. Będzie dobrze.