Modlitwa

[misza]

Buduję obraz boga z rozsypanych klocków,
czując jego spojrzenie na zgarbionych plecach.
Dał mi dzisiaj nadzieję, chociaż tak ulotną,
jak drobny płatek sadzy, który w noc odleciał.

Ciągle składam mozaikę i szukam kamyków,
przeszłych godzin i zdarzeń. Każdy jest znajomy,
kształtem, barwą, dotknięciem – przybywają znikąd,
ale ciążą na sercu, nie w otwartej dłoni.

Kiedy skończę, wyruszę, na pewno nie wcześniej.
Pod prąd upływających strumieniem miesięcy,
by zdążyć spotkać siebie na początku ścieżki
i szepnąć coś do ucha. Parę słów. Nic więcej.

[Nalka31]

Prosta i szczera w swojej wymowie ta Twoja modlitwa Miszko. Urzeka czytelnika, więc kłonię się nisko.

Serdeczności.

[Leon Gutner]

Absolutna bomba . Wybucha nastrojem i napełnia zadumą i wzruszeniem .
Czegóż więcej chcieć ?

Pięknie Miszko

Z uszanowaniem L.G.

[bartosia]

Ladna modlitwa, Miszo

[Stepanian]

Świetne, jak to u Miszy. Jedynie zderzenie bezokoliczników: "zdążyć/spotkać" podkłada nogę czytelnikowi. Ukłony.

[misza]

[coobus]

Ilu to już poetów ma w swoim zbiorze ten tytuł. Nawet ja, skromna sierota. Nośny temat. Ty podążasz pewnie, wraz z Żenią, śladami mistrza Bułata. I jesteś dobrym uczniem, co przy każdej okazji powtarzam.

[misza]

Być uczniem Bułata? Dobrym uczniem?
To wielki komplement. Na wyrost

[Ewa Włodek]

ten młody - na początku ścieżki - nie posłucha...
Drugi raz miałam przyjemność Cię poczytać, Miszko...

serdeczność posyłam...
Ewa

[Dante]

Dobry wiersz.
Zgrabnie technicznie poprowadzony 13-zgłoskowiec z przekonującą, wiarygodną treścią.
Jedyny minus to tytuł. Mało oryginalny, a ponadto treściowo z pewnością nie jest to modlitwa.
Ale to mały minus.

Pozdrawiam
AD