Chandra Unyńska

[jabberwocky]

Za oknem step. Wszędzie daleko
i niebo jakieś takie szare.
Na skraju lasu tam nad rzeką
dwie białe brzozy stoją stare.

Siedzę tu sam na swej kwaterze,
mijają beznadziejnie lata
i nawet w,Boga już nie wierzę
taka sud'ba moja prokljata.

Kiedyś jeszcze miałem nadzieję,
że coś sie w życiu może zmienić,
tu tylko przestrzeń i wiatr wieje
na tej bezkresnej ruskiej ziemi.

Boli sumienie, dusza boli
i siedzę tutaj od lat wielu.
Nie mam już dawnej siły woli
ani żadnego w życiu celu.

Ciąży mi głowa ołowiana,
butelka już na stole pusta.
W ręku mam kolbę od nagana
i zimną lufę trzymam w ustach.

Raz jeszcze spojrzę w pustą przestrzeń
zanim nacisnę jego spust.
Nie będę przecież tkwił tu wiecznie
i lufy już nie wyjmę z ust.

[Leon Gutner]

Trudno napisać coś.... pozytywnego
Dziecinnie brzmi tak jakoś .
Proponowałbym przyjąć taktykę obraną w pierwszych czterech wersach - czyli opisową i zastosować ją do odczuć.
Jestem przekonany ze balon - schudnie .

Z uszanowaniem L.G.

[jabberwocky]

[JSK]

[jabberwocky]

[skaranie boskie]

Wczytałem się dość dokładnie.
Zauważyłem kilka, nielubianych przeze mnie inwersji rymotwórczych.
Rytm się miejscami zachwiał - to chyba wskutek tego wiatru, co to po bezkresnej, ruskiej ziemi.
Trochę patetycznie zabrzmiało na wpół samobójcze zakończenie.
Nawet zmiana rytmu nie usunęła wrażenia naciąganej frazy.

Вот, судьба проклятая!
Даже и стих не пишется сам.

С приветом

[e_14scie]

spróbuj kilku rad, jakich udzielano Ci wcześniej w innych wierszach
- zminimalizować zaimki
- wyrównać rytm, bo masz tendencję do 9-zgłoskowców, a 0d 9 metrum należy zachować.
- treść: wkraczasz na grząski grunt patosu, nie łagodząc go niczym.
- wymyśl coś oryginalnego, nawet o byle czym