blues wkurzonego intelektualisty

[Miladora]

życie mnie wkręca w paralaksy
względności toczą czarne dziury
za hiperbolą hiperbola
i w nieskończoność krakelury
mgławice constans
nie przypadkiem
bo ciągle dręczą mnie de iure

świat wokół zapadł w pętlę czasu
jak perhydrolem wybarwiony
din pokkers snik aż chce się mówić
sypnąć czymś jeszcze – taki moment
alas, poor Yorick
nie hałasuj
hic – drogi błaźnie – sunt leones

dum spiro spero? lepsza prawda
einmal ist keinmal – niczym brewiarz
otwarta wciąż na grze de facto
kiedy nad głową wisi stelaż
wpisania koła
w zwykły kwadrat
i ciągle ktoś na oślep strzela

życie mnie skręca śrubą wahań
ciśnieniem skacząc w manometrze
codziennych potknięć – kakofonia
przetwarza oko i soczewkę
w niej pryzmat tylko
różnych zasad
dra til helvete – ja to pieprzę





din pokkers snik, dra til helvete – przekleństwa norweskie
Zmieniłam trochę tytuł, bo ten blues to przecież zabawa.

[P.A.R.]

poczekasz Mila
tylko wytrząsnę słomę z butów
i postaram się jeszcze raz
nie bacząc na trzy palce ...
chłopskiej nieświadomości

proszę

[Mariusz]

Nie będę udawał że rozumiem bo nie rozumiem ale chylę czoła przed maestrią:)

[Miladora]

poczekasz Mila

Ano poczekam.
Na Ciebie, czy na koniec świata? Podobno w grudniu 2012... trochę czasu więc zostało.
Idą pisać bluesa kaznodziejskiego.

Dzięki

Dzięki, Mariusz.
Wbrew pozorom to nie jest bez sensu, a ja miałam niezły ubaw przy pisaniu tego, więc przepraszam, jeżeli się rozpędziłam.
Ale zawsze możecie mi powiedzieć: Dra til helvete, Mila - czyli: Idź do diabła.

Zdrowie

[Leon Gutner]

Rączki na gryfie i piórko sprawnie po pięciolinii - tylko kłopot w wyśpiewem w wrastwie tekstowej .
Kaczmarski raczej dałby radę i może tylko on .
Leo śpiewam nie umie ale czytać tak - o dziwo więc czytam bluesy i śpiewam sobie .

Znów hit .

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Dzięki, Leonku.
To taki blues do raczej nucenia "wsobnego". Dość przewrotny.
Miło więc, że przebrnąłeś.
I że hic sunt leones Cię nie odstraszyło.

Dobrego