już nie trzeba psuć - dzieło dokonane - pillow book

[figa]

opadły ręce kawałki gałęzi
na żer płomieniom
wystawiłam jęzor

nic już nie powiem jak Levittoux
chociaż kaganek nie wzywa do ciszy

słyszysz ją - czy ją słyszysz
trudno powstrzymać usta i pióro
pieszczotą obejmie wolno i dokładnie
the pillow book

smutek zapamiętasz cyjanitowo
w skałach nisza skulić się można
oddychać trzeba płytko bo przecież cisza

w moim zegarze zwiotczał czas

popatrz na krople które potrafią
tyle powiedzieć
nie będzie niczego
więcej

[Mirek]

popatrz na krople które potrafią
tyle powiedzieć

ka kap ... drążą granit ... tylko ten czas w zegarze psuje nam życie
leprze już kap kap
sorry ale tak mi się zadumało po przeczytaniu

[ono]

w moim zegarze zwiotczał czas

gdyby nawet w całym wierszu byłby ten jedyny wers to i tak ode mnie


pzdr

[figa]

Mirku
Kamilu

Kamilu - popatrz na obraz Salvadora Dali "Trwałość pamięci" zobaczysz jak potrafi wiotczeć czas


Pozdrawiam serdecznie

[Henryk VIII]

Bardzo ciekawy wiersz - intertekstualny:) , piszesz: " nic już nie powiem jak Levittoux
chociaż kaganek nie wzywa do ciszy" - no tak , ale tam, w celi, płomień pod deską zanim strawił pryczę i Levittoux, musiał jednak wzywać( do ciszy), bo jak to inaczej tłumaczyć? Piszesz: " na żer płomieniom
wystawiłam jęzor" i jeszcze " smutek zapamiętasz cyjanitowo" . Także odniesienia do miękkich zegarów, ale o tym już inni.

[pietrek]

z wielką przyjemnością

[figa]

Henryku - dziękuję
pietrek - Pozdrowczyk

[Bożena]

w moim zegarze zwiotczał czas

- najbardziej

nie będzie niczego
więcej

- a niektórzy mają nadzieję że jednak coś będzie

podoba mi się wiersz- pozdrawiam

[figa]

Bożeno - pozdrawiam również