Cienie nie chcą bisów

[Gloinnen]

Trzeba wiedzieć, kiedy pora zejść ze sceny.
Szmer znudzenia do drzwi człapie przez widownię,
za kurtyną bimbrem spili się suflerzy;
żaden z nich już nowej kwestii nie podpowie.

Czas się rozstać bez owacji i bez świateł.
Marny spektakl nie zamieszka we wspomnieniach.
Zapach dymu się rozpełza po teatrze,
ślepe zjawy z nisz uwalnia sztuczna głębia.

Niepotrzebnie coś na wyrost dojrzewało,
czarny owoc w ściętym klątwą szklanym sadzie.
Nikt nie wierzy błędnym błyskom, drżącym kształtom;
to jedynie nadpalone dekoracje.

Przedstawienie trwać nie musi. Zły wodewil.
Trzeba wiedzieć, kiedy pora zejść ze sceny.


Poprzednia wersja I zwrotki:

Trzeba wiedzieć, kiedy pora zejść ze sceny.
Szmer znudzenia przemknął lekko przez widownię,
za kurtyną znów upili się suflerzy;
żaden z nich już nowej kwestii nie podpowie.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

i tyle bo ujęłaś wzruszyłaś i czarujesz jak zawsze piórem Glo .
A jak mawia Fred - jaki wiersz jest każdy widzi .

Z przyjemnością ogromną L.G.

[Sokratex]

Jeszcze lepszy niż poprzedni. Ale tylko dlatego, że dopiero czytany

Może tu warto postawić na obraz?

Szmer znudzenia chyłkiem do drzwi przez widownię

Coś w tym rodzaju, aby pokazać przy okazji tych, co cichaczem wymykają się do szatni.
W kolejnym wersie można pokusić się o usunięcie nic nie mówiącego znów:

za kurtyną Żytem upici suflerzy

Trunek można dopasować. Postawiłem akurat na żyto, które nie po to wyrosło.
Jakby kaszkę manną zesłaną kiedyś z nieba przez Boga, Żydzi przerobili na bimber

Tak czy owak piękny sonet, obraz zamknięty klamrą, wieloznaczny.

Pozdrawiam.

[Gloinnen]

Dzięki, Sokratexie, Twoje propozycje mają sens.

[lczerwosz]

Tekst jest imperatywny. Trzeba, trzeba, żaden, marny, czarny, nikt, nie musi, zły, sztuczna, nie, nie.
Ocena poziomu (pewnie własnego PL-la/lki) subiektywna, zaburzona percepcja elementami pozamerytorycznymi. Owszem widownia wychodzi do szatni, tak się może aktorom wydaje, gdy nieco zmniejsza się klaskanie.
Na premierze, to bardzo ważne, ile razy w górę idzie kurtyna. Ale po wykonaniu ponad tysiąca trzeba się przyzwyczaić, że niektórzy widzowie po prostu muszą zdążyć na ostatni autobus, czy pociąg do domu. No a u wykonawców zapanowuje rutyna (ci pijani suflerzy).
Są oczywiście sztuki teatralne, podobnie jak wiersze, skazane na plajtę. Wyjaśnianie, że były za trudne dla szerokiej widowni jest wątpliwe i niejednoznaczne. Rodzi podejrzenie, ze artyści tak się tylko pocieszają. Ale znane są przypadki, gdy po wielu latach sztuka danego artysty doczekała swych czasów. A wcześniej była po prostu za trudna w percepcji. Niezrozumiana. Nie pasowała do znanych schematów i panującej mody.
Nie podoba mi się przesłanie tego wiersza. Dlaczego schodzić ze sceny, kończyć jeszcze dopiero zaczynającą się karierę. Z powodów, jak napisałem wyżej, nieobiektywnych. Schodzenie ze sceny to zaprzestanie działalności, a PL-ka jedynie gra w złym, jak mówi, wodewilu, czy innej produkcji. Może i słabej. Każdemu się zdarzy napisać knota.
A ten wiersz za to dobry. Jak zwykle, któryś-setny wiersz Glo.

[ono]

Glo


ale...wolę poprzednią wersją I zwrotki

pzdr

[bartosia]

Twoja wierna fanka.

[Sokratex]

Wydaje mi się, że postawiłaś na zbyt mocne rekwizyty.
Na przykład człapie w kontekście wymykającego się cichaczem, na paluszkach,
aby nie przeszkadzać innym, znudzonego widza?
Chyba zaproszę Cię na wizję lokalna do kina
Tylko na co teraz iść, bo ostatnio nie jestem w temacie...
To musi być taki film, na którym nikt się nie wymyka przed końcem

Pozdrawiam

[coobus]

Zejście ze sceny w pełni metaforyczne. Już w kilku wierszach wychwytywałem podobne ostrzeżenia, jakby te słowa szły od Ciebie - jestem zmęczona, mam już dość... Nie mówię. ze tak jest, ale tak właśnie odbieram te sygnały.
Odganiam teraz te wizje, odsuwam te refleksje od Ciebie i z premedytacją przypisuję je peelce, kryjacej się za słowami.
A Tobie życze spokoju i weny.
I takich wierszy.

[anastazja]

Glo. nigdzie nie schodź, bądź, nawet jeśli:

Szmer znudzenia do drzwi człapie przez widownię,

zmiany mają to do siebie, jak mówi przysłowie: raz na wozie, raz pod wozem poczekaj zatem, przeczekaj miła.

Zostawiam dobrą aurę.
Pozdrawiam