tak niewiele

[coobus]

chcesz niewiele
chcesz dębu co osłoni przed burzą
to niedużo ja wiem
to niedużo
zmienić puste godziny
w pełne soczyste chwile
tylko tyle dziś chcesz
tylko tyle

przeżyć życie jak sen
w jasnych barwach je przeżyć
chcesz uwierzyć że można
chcesz wierzyć
oddać kruchość kobiecą
w czyjeś silne ramiona
niezgłębiona to chęć
niezgłębiona

wspólne niebo i ziemia
wspólny błękit i zieleń
to niewiele ja wiem
to niewiele
te ramiona mocarne
to schronienie od burz
może wkrótce
kto wie
może już

filiżanki dwie małe
na stoliku co rano
być kochaną
tak tak
być kochaną
twarze dwie pochylone
nad drewniana kołyską
może blisko ten dzień
może blisko


rozmarzona
zbudzona
uśmiech przed światem skrywasz
uwierzyłaś przez chwilę
szczęśliwa

[Leon Gutner]

Uwierzyłem .
Wierzę we wszystkie twoje wersy Coob .
Kiedy je czytam to tak jakbym założył na oczy swoje - twoje okulary .
I wtedy widzę tak samo .

Za tę oczywista niesamowitość i za wiersz .

Z uszanowaniem L.G.

[marta zoja]

Och życie składa się na takie chwile, wiary, nadziei i miłości... I to cieszy, ponagla by szeptać czule... kocham Ciebie... kocham siebie... hurra żyję... Za wyłuskane żołędzie z oddechu ziemi, dziękuję... MZ

[Ewa Włodek]

uwierzyłaś przez chwilę
szczęśliwa

i to jest to, Coob - uwierzyć na chwilę i być szczęśliwym - przez chwilę. A życie składa się z chwil...

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[anastazja]

filiżanki dwie małe
na stoliku co rano
być kochaną
tak tak
być kochaną

Bardzo, bardzo w moim guście, Ty wiesz Cobusku, co słaba płeć lubi...nawet jeśli:

kłam lub mów prawdę
wszystko mi jedno
chcę twojej miłości
proszę bądź ze mną

to jeden z moich pierwszych wierszy (częstochowskich) dlatego nie piszę rymowanych.

Pozdrawiam

[coobus]

Leo, Marta, Ewa - dla mnie to wiele, te Wasze odwiedziny. Dziękuję

Anastazja - tu Cię mam, udało mi się wyciągnąć z Ciebie rymy, jak długo skrywaną tajemnicę. Ja też czasami odwiedzam Częstochowę. Na szczęście, nie tylko tam bywam. Ale powiem inaczej - do spotkania na połoninach