portret wielokrotny

[Ewa Włodek]

ooo, Step! Ekfraza - jak ta lala! Wielka frajdę miałam, czytając, i przypomniało mi się coś w tym guście:
"w kamieniu były usta
mówiły
tłumiły śmiech
kołysały powieką

o bogini
oddaj mi mojego kochanka
uskładaj go z ziaren pisaku
wyrwij z ziemi
niech się nade mną rozszumi
koroną potężnego drzewa

i nie pozwól mu odejść
dopóki moje miękkie wargi
nie zastygną raz jeszcze w kamień
w chłód"

nie pamiętam, czyje to jest, ale bardzo mi koresponduje i z obrazem i z Twoim słowem...

pozdróweczki posyłam...
Ewa

[coobus]

jest we mnie chwiejna lekkość bytu
tyle nieznośna co i łatwa
wtapiam się zatem w stos pomników
i idę wolno w stronę światła

Odnajduję w tym klimaty, jakich szukam, w jakie sam wchodzę.
Mogę tylko przyklasnąć
Wiersz bardzo mi się podoba.

[Nicol]

zaiste niesamowity... motyw.. wiersz... autor..