naj starszy

[Pier]

kiedy życie zacznie boleć ponad miarę
i stęchlizna się rozgości w twojej duszy
wtedy wszystko co jest nowe jest już stare
choć dróg milion w żadną nie chce się wyruszyć

wciąż przyjaciół niby więcej niż kolegów
przyjaciółek dużo więcej niż kochanek
i choć czasem wyglądają jak spod śniegu
trawa tak naprawdę jest już sianem

wciąż gdzieś tam daleko cuda rodzą dziwy
wierząc że tak łatwo można życie wskrzesić
wiem że dziś na tyle mogę być szczęśliwy
ile najsmutniejsze z mych kochanych dzieci

[ono]

w drugim wersie 4 strofa zgubiłeś sylabikę - mimo to wiersz mnie sie bardzo podoba, dobre rymy, ciekawa i spójna tematyka. słowek ok


pzdr
kamil

[Leon Gutner]

Leonowi coś się gubi w czwartym wersie drugiej strofy .
I dziwnie mnie uderza " mych " w ostatniej linijce .

To nie jest zły wiersz ale sprawia lekkie wrażenie niestaranności zapisu .

Po drobnych poprawkach rytmiczno - słownych byłoby wszystko dobrze.

Z uszanowaniem L.G.

[anastazja]

i choć czasem wyglądają jak spod śniegu
trawa tak naprawdę jest już sianem

O, to jest świetne! - nie pomoże puder róż...