chłopiec którego nie ma

[Stepanian]

tamtego dnia brzozy
trzęsły się z gorąca
i nudów a trzmiele szeptały
ciepły wiatr
pyli mak
żadnych skarg

powietrze nie znało
asercji nie było niczego
do pojęcia więc nie istniało
niepojęte
prominentne
i pośpieszne

chłopiec którego nie ma
gonił za latawcem a ten
nie miał czasu by czekać
trudno powiedzieć kto był
bardziej ulotny

[Arti]

dla mnie wiersz dnia jak na razie

Pozdro

[Stepanian]

dla mnie wiersz dnia jak na razie

A już myślałem, że przejdzie niezauważony. To chyba gorzej, niż gdyby został skrytykowany. Dzięki Arti.

[e_14scie]

myślę, nad inną wersyfikacją, bo obecna mnie jakoś nie zadowala.

żadnych skarg

i nad tym wersem, czy niezbędny

ostatnia strofa, dla mnie najlepsza w drugiej natłok, którego nie ogarniam.
Wiersz jest dobry i do zauważenia, tylko ten zapis

[Stepanian]

myślę, nad inną wersyfikacją, bo obecna mnie jakoś nie zadowala.

Zapis jest jaki jest, bo "ósme piętro" nie chciało przyjąć oryginalnego zapisu, a ręcznie się nie dało wylistować. W oryginale lepiej widać dalekie rymy (zamierzone). Wiersz nie pasował mi do "tradycyjnych form rymowanych", więc trafił tutaj. Dzięki Liście, nowy awatar? Kobieta zmienną jest

[Sokratex]

Fajny wiersz, napisany rodzajem abstrakcji, który bardzo lubię
Kojarzy mi się z jednym z moich ulubionych od lat haiku autorstwa Juliusza Wnorowskiego:

• • lato w jordanku
    chłopiec rzuca psu patyk
    którego nie ma
    
    

[Stepanian]

lato w jordanku
chłopiec rzuca psu patyk
którego nie ma

Nie znałem, teraz mnie też się będzie kojarzyć. Dzięki za czytanie

[anastazja]

chłopiec którego nie ma
gonił za latawcem a ten
nie miał czasu by czekać
trudno powiedzieć kto był
bardziej ulotny

to - najbardziej

[meandra]

chłopiec którego nie ma
gonił za latawcem a ten
nie miał czasu by czekać
trudno powiedzieć kto był
bardziej ulotny

całość niezła, Stepanianie, ale ostatni fragment zatrzymuje na dłużej.

pozdrawiam ciepło

[Gloinnen]

Mnie podobają się pierwsza i ostatnia strofa. Druga nie, ze względu na nagromadzenie takich nadętych słów jak "asercja", "prominentne" - o losie! To już chyba kwestia gustu, ale moim zdaniem poezja powinna przemawiać do odbiorcy wizjami, obrazami, dać mu się dotknąć, posmakować, usłyszeć... Uderzanie abstraktami usztywnia wiersz, brrr... Na mnie działa odpychająco... Zawartą w nich ideę można przecież oddać w zupełnie inny sposób - metaforą, ciekawym rekwizytem, wrażeniem zmysłowym...

Pozdrawiam,


Glo.