*** (Dłonie śmiało wędrują)

[Gloinnen]

Dłonie śmiało wędrują pod szyfon sukienki,
by gwiazd szukać po sadach, na cienkiej koszulce
wyszywanych cynobrem, fioletem, turkusem.
Pokaż, miła, te cuda. Schyl głowę. Ulegnij.

W przesileniach zimowych i letnich na przemian,
palce ustom podawaj, wciąż ciepłe przed zmrokiem.
Wyplącz słodki ciąg dalszy z panieńskich koronek.
O miłości mówiłaś, dziś dla mnie dojrzewaj.

Nieba pragniesz przychylić. Nie trzeba, kochana,
bo i tak masz w spojrzeniu zbyt wiele błękitu.
Niech ten błękit nasyci wzrok, dotyk i pamięć.

Nim się blizny otworzą w kolejnych obrazach,
pozwól spłynąć po szyi; oszalej, zawiruj,
a gdy diabli świat wezmą - ty będziesz mi światem.



____________________
Glo.

[Henryk VIII]

Glo, świetnie. (Tylko zjadło Ci dużą literę w słowie : Wyplącz". , albo przecinek przed zamiast kropy...? )
Niech mi kto powie, że dziś poeci nie piszą sonetów - na szafot!
A tu wręcz leśmianowsko, choć sam Leśmian nie lubował się w sonetach: "Dłonie śmiało wędrują pod szyfon sukienki,
by gwiazd szukać po sadach, na cienkiej koszulce
wyszywanych cynobrem, fioletem, turkusem." A właściwie coś między nim a Jasnorzewską

[Gloinnen]

Dziękuję serdecznie, literkę poprawiłam.

[skaranie boskie]

Rzadko ostatnio komentuję poezję, a to z racji podziału ról.
Przy tym sonecie jednak muszę się zatrzymać. Jest piękny.
I - przyznam - chwilami podniecający. Nie, żeby od razu pornografia, ale takie, podane z wyczuciem, subtelne, zawoalowane wręcz upojenie seksem. Dla mnie, po prostu, majstersztyk. Chylę kapelusza, Glo!

[Leon Gutner]

Śmiało wędrujesz literacko po czym tylko chcesz.

Za wyśmienitą całość niezmiennie .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

palce ustom podawaj, wciąż ciepłe przed zmrokiem.

I z tym zapamiętanym cytatem przyszło mi iść teraz spać. Pewnie warto zabrać coś takiego na drogę.
Jakby zmysły dyktowały słowa. A ja lubię ich głos. I za to

[ono]

bardzo fajny - szczególnie druga zwrotka

kamil