Wiersz polityczny

[Gloinnen]

Na pomnik sra ptactwo, news szerzy głupawkę.
Nie wypada bronić, kontra grzęźnie w ustach.
Odszczekaj delirium. Bogoojczyźniane.
Sam się ocenzuruj, musisz kochać... [króla]

Choć z postawu sukna zostało jedynie
kilka lichych nitek – wciąż można rozrywać.
Spóźnionym się powie – sio, dziady parszywe,
do raju nomadów, taniochą z Modlina!

Wal konia za kasę. Zmyj talerze w knajpie,
a z twarzy - biel, czerwień. I nie wierz faszystom,
którzy w gardłach międlą korzenie spróchniałe,
by światowy mainstream miał z nas pośmiewisko.

Kiedyś szklane domy – dziś globalna wizja;
zamiast patrzeć w gwiazdy, rozsiane po niebie,
wielbisz eurogwiazdki, blaszane świecidła,
co krążą nad głową, w rytmie An die Freude.



____________________
Glo.

[ayalen]

O to to. Samo sedno. Z malenka uwaga ze te gwiazdki na niebie to martwe kamienie odbijajace nasze ludzkie swiatelka brodzace w mroku. Jakim cudem my nie widzimy siebie?

[lczerwosz]

No, nareszcie w starym swoim sosie, polityka.
Jak AA zauważyła, nie tylko. Te kamienie nie wiszą na niebie, to odbicie tego tu i teraz.
Wiersz. Ocena postawy nas samych. Jak sie wzajemnie traktujemy. Bo jak nas traktują, wiemy. Tylko z czego to wynika. Cholera. No, z czego.

[Gloinnen]

No właśnie tu jest pies pogrzebany, moi kochani...

Bo oczywiście inne nacje, jedne z mniejszym, inne z większym usprawiedliwieniem, mogą mieć do nas, Polaków, stosunek ambiwalentny.
Natomiast warto pytać, jak my sami traktujemy siebie nawzajem? Jak odnosimy się do własnej polskości?
Na co pozwalamy innym, na co mediom, autorytetom, środowiskom opiniotwórczym, politykom, a na co - wreszcie - samym sobie?

Pozdrawiam i dziękuję.


Glo.

[lczerwosz]

No ale trudno zakazać innym ludziom, narodom, na przykład, śmiania się z nas. Może nawet lepiej, żeby się śmiali, niż nienawidzili.
A i my śmiejemy się z wielu innych. Gardzimy?
Ale to tylko kawałek problemu. Każdy by chciał być wyżej, czymkolwiek jest ten poziom. I jaka by nie była miarka.

[Leon Gutner]

Pomijając narody, politykę i nację z całym szacunkiem .

Wiersz i Poezja .

Wiesz jak lubię twoje formy i klimaty Glo .

Tym razem ani wiersz ani poezja w tym klimacie - nie dla Leona .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

Choć z postawu sukna zostało jedynie
kilka lichych nitek – wciąż można rozrywać.

tuś strzeliła w dziesiątkę, Glo, bezbłędnie i bez celownika optycznego! Cóż, Mr. S. wiedział, co robi, szykując kolejny skok na kasę. Wyszło mi, jak ta lala! Jak dla mnie - bardzo na miejscu i na czasie rzekłaś...


serdeczność posyłam...
Ewa