urojony orfeusz

[pietrek]

urojony orfeusz

na en-dziesiąte urodziny
dzieci żona i kochana teściowa
zastawili mi wielki stół
by przy nim świętować

obrus był z adamaszku
przetykanego łabędzim puchem
i stały na obrusie
puchary czary
i jesiotry w musie

i wznoszono toasty
i śpiewano pieśni
że to pierwsze z wielu
kolejnych lat en-dziesięciu

sen tylko sen
który się prześnił

trudno ja wiem swoje
trzy czwarte litra przeżyłem
życie moje

kim będę kim jestem kim byłem

łatwiej myśleć
że bardziej kochający
niż wredny

nieustannie na schodach piekieł
zstępujący po urojoną eurydykę


styczeń 2011

[Alek Osiński]

dobre, bardzo dobre - trafia w swoje n
to znaczy potęgi, które nie chcą
liczyć do trzech, za to do trzech liczą
szukające...

teraz Ty...