ultra

[em_]

noc włazi przez szpary - widzisz
ma obłęd w oczach
pogubienie w ręce

są miejsca na skórze których z siebie nie wymażę
wiecznie tęsknią - cholerne wiecznie

bo istnieje jakaś wieczność

wiesz jak chcę ściąć księżycowi głowę
zagęścić się w ciemność
nie wiedzieć gdzie jestem

[lczerwosz]

Jest niesamowity nastrój.

Kilka technikalii:

pogubienie w ręce

Tu mi nie pasuje, może "zagubienie", może "w rękach", "dłoniach" - pod rozwagę.

są miejsca na skórze których z siebie nie wymarzę
które wiecznie tęsknią - cholerne wiecznie

bym pominął drugie "które", "cholerne" zmienił na "cholernie".

bo istnieje jakaś wieczność

może bez "jakaś". Działa wtedy silniej.

Świetny.
L.

[Henryk VIII]

" są miejsca na skórze których z siebie nie wymarzę" - ten fragment podług mnie super.
Powtórzenia - podług mnie - celowe.
" Jakaś wieczność" - tu się pozwolę z Leszkiem nie zgodzić - to Beckett tak pisał " włożę jakieś spodnie", " byłem w jakimś pokoju" - jest w tym specyficzna gra - staję po stronie Twej " jakiejś wieczności" .
Natomiast zgadzam się z Leszkiem w kwestii " pogubienia w ręce" - może ... " pogrubienie" albo coś w ten deseń - no, jakoś inaczej w każdym razie....?

Dodano -- 14 gru 2013, 22:57 --

A! to co sugeruje Leszek znaczy " cholernie" - posłuchaj jego rady.
h8

[Dorota Karin]

Podoba się- skondensowany, bardzo wymowny i liryczny.

[anastazja]

są miejsca na skórze których z siebie nie wymażę
które wiecznie tęsknią - cholerne wiecznie

można by

są miejsca na skórze których z siebie nie wymażę
one wiecznie tęsknią...

albo...wiecznie tęsknią

Ale wiersz jest w moim guście em_

[em_]

I.Czerwosz, celowo użyłam pogubienia, żeby nie użyć np zagubienia; może trzeba się do tego słowa przyzwyczaić /
co do rąk czy dłoni - starałam się ominąć liczbę mnogą, bo chwilę wcześniej są oczy /
nie zmienię na CHOLERNIE, bo cholernie to może np boleć
natomiast wyrzucam jedno KTÓRE, bo rzeczywiście obejdzie się bez niego.

Dziękuję wszystkim,
pozdrawiam

[Alek Osiński]

No, faktycznie, jest parę miejsc w wierszu
do których trzeba się przyzwyczaić, jak do wieczności?
Być może, za pierwszym czytaniem miałem wrażenie jakby
był zawieszony trochę w próżni, ale po kilku czytaniach
da się uchwycić celowość. wieczności - jakaś
a może nawet czyjaś...

Pozdrawiam:)

[Bożena]

moje widzenie wiersza- trochę inne spojrzenie-

widzisz - jak noc włazi szparami
ma obłęd w oczach
i pogubienie w ręce

na mojej skórze wciąż są miejsca
których nie wymażę - one tęsknią
wiecznie aż chcę ściąć głowę
księżycowi
zagęścić ciemność
w bólu

- wiersz na pewno do różnych interpretacji i na pewno nie banalny- pozdrawiam

[Ewa Włodek]

są miejsca na skórze których z siebie nie wymażę
wiecznie tęsknią - cholerne wiecznie

to jest prawdziwe, jak diabli. Wobec tych słów - inne już stają się tłem. I chyba o to chodziło, żeby clou wiersza umieścić nie na końcu, jak się to zwykle czyni...

serdeczność posyłam...
Ewa

[em_]

Dziękować