Chlebowe ostatki

[Alek Osiński]

*
Kapuśniak. Drobny, jadalny deszcz
jak manna. Trochę kwaśny, żytni,
wystarczy otworzyć usta,

a będziemy z chleba, najprostsi - obgryzione piętki,
przypalona skórka. Gdzie nam
kochać się w pszenicy.

Każde ziarno zawiera odbicie świata, delikatnego
meszku na udach. Białe i czerwone ciałka
z cienką warstwą tłuszczu. Najważniejsze
owoce dopiero dojrzewają

jeśli zdołasz poznać.

*
Dziadek gdzieś tam był,
coś widział. Dziwi się pamięci, przetworom:
jak można tyle pomieścić w słojach. Chude,
ciężkie lata. Trochę dla ziemi,
to trochę dla nas

i patronka w kropki:
przynieś mi kawałek chleba.

Nigdy nie wraca.

*
Zawiodła próba dzielenia na czworo -
mało siarki, zbyt wytarta draska, dokuczają
resztki między zębami, Feniks –

dom towarowy tak stary, że się rozleciał.
Popielniczka przed wejściem. Puste gniazdo.
Każdy wrzuca zapałkę
na rozmnożkę.


*
Piotr na portierni rozdaje klucze.
Jonasz pali w kotłowni.
Jeśli ich spytać, mówią o wnukach:
nie ma żadnej skali.

Rozgarnięci ludzie znajdują się wśród liści.
Kto jesienią spadnie, teraz jest.
Na ostrą zimę tylko

owce
mocniej porastają.

[Gloinnen]

Piękny wiersz, pozostaję niezmiennie pod wrażeniem, jak potrafisz wywoływać obrazy, budować wiele planów jednocześnie, poruszać się w licznych wymiarach (czasowych, przestrzennych, egzystencjalnych).

Na pewno nie jest to tekst na jedną lekturę.

Najlepsza moim zdaniem - część pierwsza, to znaczy może nie tyle najlepsza, co najmocniej do mnie przemówiła.

a będziemy z chleba, najprostsi - obgryzione piętki,
przypalona skórka. Gdzie nam
kochać się w pszenicy.

Każde ziarno zawiera odbicie świata,

Człowiek człowiekowi... chlebem?

Dziwi się pamięci, przetworom:
jak można tyle pomieścić w słojach.

W jednym z moich jeszcze nigdzie niepublikowanych wierszach podjęłam podobny wątek.
Więc zacytowany fragment jest mi wyjątkowo bliski.

Feniks –

dom towarowy tak stary, że się rozleciał.
Popielniczka przed wejściem. Puste gniazdo.

W tym roku byłam na wakacjach w Szczawnicy - to jedno z bardziej znanych pienińskich uzdrowisk. Znajduje się tam stary zakład przyrodoleczniczy, już nieczynny, przeznaczony do rozbiórki. Olbrzymi moloch-widmo. A pamiętam jeszcze czasy, gdy działał i tętnił życiem. Taki upadek zawsze robi niesamowite wrażenie. Podobnie i miasta-widma, niemal jak z obrazów Beksińskiego. Patrząc na nie, dotkliwie się czuje na karku mocną i twardą rękę przemijania.

To tylko garść luźnych refleksji. Zaledwie. Pełny sens Twojego utworu trzeba budować powoli, cierpliwie, metodycznie.

Dziękuję za poetycką ucztę.

Pozdrawiam,


Glo.

[ono]

Każde ziarno zawiera odbicie świata, delikatnego
meszku na udach. Białe i czerwone ciałka
z cienką warstwą tłuszczu. Najważniejsze
owoce dopiero dojrzewają

cudna fraza

Dziadek gdzieś tam był,
coś widział. Dziwi się pamięci, przetworom:
jak można tyle pomieścić w słojach. Chude,
ciężkie lata. Trochę dla ziemi,
to trochę dla nas

i patronka w kropki:

druga cudna


a za całły wiersz

[anastazja]

Rozgarnięci ludzie znajdują się wśród liści.
Kto jesienią spadnie, teraz jest.
Na ostrą zimę tylko

owce
mocniej porastają.

Prawdziwa poezja - smakowite wersy, na niejedną ucztę starczą, pewnie tu wrócę. Jest tyle wątków do rozwiązania.
Pozdrawiam.

[pietrek]

Piotr na portierni rozdaje klucze.

no nie podejrzewałem w najśmielszych marzeniach,
że zostanę uwieczniony w wierszu, i to świetnym.
I skąd wiedziałeś, że i tak u mnie bywało?
Dobrze, dobrze, wiem, że to nie o tym pietrku
Z wielką przyjemnością (i dużą dozą zazdrości) obserwuję
jak się Twoja poezja rozrasta, oddycha coraz głębiej i swobodniej,
pełnieje

szacun

[Alek Osiński]

Człowiek człowiekowi... chlebem?

Dobrze powiedziane

I skąd wiedziałeś, że i tak u mnie bywało?

No, imię w końcu zobowiązuje

(i dużą dozą zazdrości)

oj tam Pietrek, pochwal chłopa, a już nic więcej z sensem nie zrobi,
nie masz czego zazdraszczać, jak ktoś się za bardzo rozpisuje,
to tylko znaczy, że nie potrafi powiedzieć, tego co chce powiedzieć,
w paru słowach

Dziękuję Wszystkim serdecznie za czytanie i Dobrych, Wesołych Świąt życzę

[Bożena]

Pozostaję pod wrażeniem wiersza i tak wspaniałego pisania- mogę jedynie bić brawo:bravo:

Zdrowych i Wesołych Świąt

[em_]

Robi wrażenie,
jak zwykle

[@psik]

jest dobry - dawno cię nie czytałem - dawno niczego nie czytałem

pozdrófko