Świat według Zdzicha /24/ - Nie nasz problem

[zdzichu]

od początku
w poprzednim odcinku

Z tego wszystkiego zapomniałem napisać, że od kilku dni pan Janek ma nową pracownicę.
Miła i ładna dziewczyna. Kobieta właściwie. Nie wiem, ile ma lat, ale na mój gust jest w wieku, kiedy kobietę można porównać z USA. Jest wydajna i technologicznie doskonała.
Tak, tak. To nie nowina, że lubimy porównania.
Dziś właśnie Krzywy opowiedział nam o nich. Ubawiliśmy się setnie. A wygląda to tak:
Weźmy osiemnastkę. Jest jak Azja – dzika i niedostępna. I trochę, jak biegun, bo wciąż trzeba ją zdobywać. A już taka dajmy na to dwudziesto – trzydziestoletnia kobieta to Amazonia – gorąca i wilgotna. W kolejnej dekadzie, to już wiecie, USA. Po czterdziestce, a przed pięćdziesiątką, zapytacie? Zupełnie, jak Europa. Po dwóch wojnach światowych – zniszczona, ale wciąż piękna. Wiem, są jeszcze kobiety po pięćdziesiątce, choć raczej się do tego nie przyznają. Te są jak Rosja. Niby każdy wie, gdzie to jest, a jednak nikt nie chce tam jechać…
Jak już wspomniałem, nowa pracownica pana Janka, to kobieta w okresie pełnego rozkwitu, skromnie, acz schludnie ubrana, zadbana. Do tego inteligentna i ponoć samotna. Tak twierdzi Bankier. Pewnie wie, w końcu był kiedyś jej szefem. Od kiedyś do dziś mogło się jednak wiele zmienić. Póki co, każdy z nas wzdycha i jak mantrę powtarza – gdybym ja był o kilka lat młodszy…
Dobra, schodzimy na ziemię.
Jutro pan Janek zamierza się wybrać do szpitala, zobaczyć co u Wojtka. Ciekaw jestem, jak długo go potrzymają w tym szpitalu, kiedy się zorientują, że nikt za niego nie zapłaci.
- Nie ma się czym martwić – trzeźwo zauważył Krzywy. – Przecież z Wojtka nawet najlepszy komornik niczego nie ściągnie. Chyba stare gacie.
- No ale przecież ktoś będzie musiał zapłacić – nie wiem, stwierdziłem czy zapytałem. Jakoś tak się zadumałem nad tym, że znowu może się okazać, że najlepszy nawet człowiek tyle tylko jest wart, na ile ubezpieczony.
- Na razie go leczą – wtrącił Bankier – może tak źle nie będzie?
- Racja, na ulicę go nie wyrzucili – potwierdziłem.
- Wiecie co? Przecież to ich problem, a nie Wojtka – dodał Krzywy z uśmiechem. – Kiedyś, jak jeszcze miałem żonę, strasznie się zamartwiałem, że wiszę sąsiadowi dwie stówy. Pewnego dnia, ta żona właśnie, otworzyła okno i krzyknęła do sąsiada, że ja mu tej kasy nie oddam, bo nie mam, a do mnie powiedziała spokojnie: „Teraz niech on się martwi”.
Co racja, to racja. Dlaczego my się mamy zadręczać kłopotami szpitala? Przecież mamy wspaniałe państwo i jedynie słuszny ustrój. Obywatelowi na pewno nie stanie się krzywda.
Nie nasz kłopot!


cdn.

[iTuiTam]

Zawsze można na pana liczyć, panie Zdzichu!

Jak człowiek w ludzkość zaczyna powątpiewać, to wystarczy przeczytać cdn i robi się cieplej na duszy.
Nie to, żebym się do końca zgadzała z porównaniami, szczególnie tymi dalszymi, ale co tam - różnice światopoglądowe na płeć robią życie kolorowszym.

serdecznie
iTuiTam

[411]

Po czterdziestce, a przed pięćdziesiątką, zapytacie? Zupełnie, jak Europa. Po dwóch wojnach światowych – zniszczona, ale wciąż piękna.

No, to czuje sie pieknie zniszczona...
Ale jaka wyjatkowa!


Bardzo dobry odcinek (zycia), trzymasz poziom panie Zdzichu.
A to, co pan zes laskawie poruszyc zechcial, ma piekna nazwe: relatywizm moralny, choc "nie nasz problem" tez jest ok.
Klaniam sie nisko,
J.

PS Co z Panem Wojtkiem?

[zdzichu]

Jak człowiek w ludzkość zaczyna powątpiewać, to wystarczy przeczytać cdn i robi się cieplej na duszy.

A to jest najprzyjemniejszy prezent, jaki dostałem na tę gwiazdkę, pani iTuiTam. Dziękuję.
Pani Józefino. Z tym relatywizmem, to jakoś tak trudno mi się zgodzić. Byłby nim, gdyby od nas coś tu mogło naprawdę zależeć, a my umylibyśmy ręce, odwracając się od problemu. A przecież nie jesteśmy w stanie zmienić ustaw, ani procedur wykonawczych. Zwłaszcza my, ludzie z marginesu, może nie dosłownie, ale w rzeczywistym wymiarze pozbawieni praw obywatelskich. Przecież nie będąc nigdzie zameldowanym, nie mamy nawet prawa udziału w wyborach, tym samym tracimy nawet tę - daną innym - iluzję uczestniczenia w kreowaniu rzeczywistości. To raczej stosunek władzy do takich, jak my, należałoby określić mianem wspomnianego relatywizmu.
Ale co tam... Przecież mamy okres wzmożonego kochania bliźnich, nawet polityków. radujmy się więc i śpiewajmy "hosanna". Bóg się rodzi, pewnie znowu zdrożeje wisienka.

[skaranie boskie]

Bóg się rodzi, pewnie znowu zdrożeje wisienka.

Skąd Ty, człowieku, bierzesz takie pomysły?
Już tyle słyszałem bzdur na okoliczność narodzin niejakiego Boga, ale o drożeniu wisienki, to absolutna nowość.
Chyba, że masz na myśli koniec świątecznych promocji i powrót do zwykłych cen.
Ale nie martw się, panie Zdzichu. Za kilka dni zaczną się wyprzedaże...

[jaga]

z przyjemnością czytam ciąg dalszy pamiętnika Pana Zdzicha
tylko proszę nie daj znowu długo czekać na ciąg dalszy.

[zdzichu]

Miałem problem z dostępem do sieci, pani Jago.
Dziś mój Tygrys wyjechał gdzieś w gości, to sobie rajcuję, jak te myszy, gdy nie ma kota. Mam już w zapasie dwa przedświąteczne odcinki. Za chwilę wstawię jeden z nich. Dziękuję za zachętę do pracy.