W zastępstwie Apollina

[Mariusz]

Zewrzyjmy szeregi podnieśmy przyłbice
bowiem na Parnasie wirus się zaplątał
chochlik dość złośliwy wciąż szczypie w policzek
próbuje zamiatać w każdym kącie sprząta

Wykorzystał chwilę że Apollin w drodze
narowistą myślą wprowadza reguły
banalistom weto nowych wynagrodzę
który neomaniak wejdzie dziś do spóły

Szerzy się choróbsko kwarantannę głoszą
wyschły czułe pióra przytłoczone wordem
milczące syreny z bajek się wynoszą
zgrzyta mechanicznym poezja akordem

Powróć Apollinie niewoląc Pytona
władzę przejmij w Delfach karząc niepokornych
kto sumieniem pisze niech nigdy nie skona
tylko ten kto czuje pozostanie wolnym

[P.A.R.]

czasem mam wrażenie, że dużo łatwiej komentować
niż pisać ...

[Leon Gutner]

Zaiste chyba tak Parze .
W sumie do wiersza nic nie mam tylko tak jakoś się starzeję chyba i wyrastam Z mitologicznych zachwytów kosztem codzienności i terażniejszości.
Cóż począć .

Poczytałem jednak z ciekawością .

Z ukłonem L.G.

[Julka]

Akurat w tym wierszu jest jedno i drugie.