Niobe

[Alek Osiński]

Kamienne ciało kobiety sprzed wieków
okazało się najtrwalsze; miłość i obfite wdzięki
zdołały najtrafniej odczytać tajemnicę inkwizycji
wśród hałaśliwej kupieckiej ciżby.

Ludzkie ręce potrafią wyczarować cuda;
wyrwane ze stawów, obcięte, wciąż jeszcze próbują
delikatnie wyrazić obawę, oswoić uczucie,
któremu nikt nie sprzyja,

a może dotknięci, jedynie czasem
potrafią się ocknąć i przybliżają twarze
do kieszonkowych lusterek
z zaciekawieniem. Uda się
zostawić odrobinę pary,
małe wklęśnięcie?

Odbarczona twarz rzuca słówko
tylko dla twojej wiadomości, kochana

wiedz, że nasza śpiąca królewna
snuje się wciąż pomiędzy rdzawymi wzgórzami,
przytulona do brzucha jednej z owiec,
wskazuje przejście innym - uciekajcie;

jednooki ojcze, jednoręki bandyto
i ty który z dawnych czasów wiernie
przeniosłeś moje rysy,

przygotuję wam co wieczór
mleko i kukurydziane płatki.

Ona jednak prosiła, żeby jej nie budzić.

[em_]

Początek dla mnie nie jest porywający, właściwie przeciętny.
A co mogę powiedzieć o reszcie?
Im głębiej w las, tym większa ciekawość, co będzie dalej.
Trochę dziwna jest dla mnie - odbarczona twarz - i nie jestem pewna, co miała znaczyć..?
Pozdrawiam

[anastazja]

Dwa światy połączone jednym życie, tak sobie wyczytałam.

śpiąca królewna
snuje się wciąż pomiędzy rdzawymi wzgórzami,
przytulona do brzucha jednej z owiec,

to - interesujące.

Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Dzięki. Wszystkiego dobrego w nowym roku życzę

[pietrek]

czyżbyśmy byli dziećmi Niobe,
i jednocześnie towarzyszami Odysa, zdolni umknąć Cyklopowi,
sprzeciwić się boskim wyrokom, przeżyć, nakarmić i napoić Tantala;
splatać i rozplatać czas i przestrzeń
artysta, poeta, może wszystko

[witek kiejrys]

druga cząstka. dla mnie bardzo dobra.

pozdrawiam

[marta zoja]

Na pohybel wszystkim Alku mocne słowa wtapiające się w senne mary i myśli... no wiesz, ciągle śpiącej... każdej dziewczynki w duszy kobiety... Pozdrawiam MZ

[ono]

jednooki ojcze, jednoręki bandyto
i ty który z dawnych czasów wiernie
przeniosłeś moje rysy,

to na długo zapamiętam


kamil

[Ewa Włodek]

ooo, urządziłeś nam, Alku, kapitalna podróż przez tysiąclecia. Cóż, w każdym z nas jest coś z tych, którzy byli przed nami. To się zwie ciągłością pokoleniową...

wszelkiego dobra w Nowym...
Ewa

[lczerwosz]

a może dotknięci, jedynie czasem
potrafią się ocknąć i przybliżają twarze
do kieszonkowych lusterek
z zaciekawieniem. Uda się
zostawić odrobinę pary,
małe wklęśnięcie?

A to super pomysł na sprawdzanie, czy jeszcze jestem żyw (niekoniecznie ja, ale przykładowo). Zabrać ze sobą lusterko i chuchać co pewien czas. Tak co kilkaset. Jeśli zaparuje, znaczy się pamiętają. Warto sprawdzić. Tylko żeby lusterka mi nie ukradli, grobu nie sprofanowali.