AUTENTYK

[Gabriela]

kółko graniaste
czterokanciaste
kółko nam się połamało
cztery grosze kosztowało
a my wszyscy bęc!


jeszcze się jakoś kręci. nim przyjdzie nam wstawać,
kobieta już tam będzie. z taboretem, kartką:
zbieram na przeszczep szpiku. dopowie: dla córki.
jabłoń cofnęła gałąź, wstyd za robaczywkę.

mniejsza, jak się stoczyła. słychać: byle dalej!

teraz znowu zaczepia, dziś musi się udać.
na wszystko czas - być może, niekoniecznie miejsce.
jak w pięści kilka monet. co łaska. uwierzysz?
kant niesiony codziennie, w inną stronę świata.

chcesz zobaczyć nieznane – stań naprzeciw lustra.

można otworzyć oczy, przerwać krąg ubóstwa,
chodzić (wy)godnie - na dwóch, nie jak dotąd - czterech.
usunąć podporowe, wyzwać równowagę.
pierwsza próba, upadek. to nam przyjdzie wstawać.

zamilkł rower, spadł łańcuch. niech się kręci



w głowach.

[Alek Osiński]

Dobrze jest...jeśli chodzi o wiersz.

[iTuiTam]

Bardzo przejmujący i prawdziwy wiersz.

Idealne koło naszego życia ma często cztery kanty albo i więcej.
Może kiedyś było idealne i gładko toczyło się z nami, nie trzeba się było martwić o 'bęc'.

serdecznie
iTuiTam

[anastazja]

kant niesiony codziennie, w inną stronę świata.

pięknie poprowadzony wiersz ot, cała rzeczywistość naszych czasów.

Pozdrawiam.

[Gabriela]

TuiTa; ja też czasami tęsknię za czterema kółkami...

dzięki Wam

[ono]

[Henryk VIII]

Ciekawy tekst. Piszesz :" zamilkł rower, spadł łańcuch. niech się kręci



w głowach." No to... zakręciłaś

[Gabriela]

dzięki