Hochsztapler

[Marcin Sztelak]

Sztuczny człowiek nie potrafi płakać,
za to nigdy nie boli go głowa. Roni na ceratę
krople oleju maszynowego.

Całkiem nowa przypowieść, pełna gadżetów.
Słowa zapachowe i wizualizacje doskonałości
z plastiku. Uniwersalne protezy filozofii
dla przeciętnego zjadacza.

Rewolucyjna spowiedź on-line,
z rozgrzeszeniem w darmowym pakiecie.
Pokusy skrzętnie upchnięte w szufladzie
pełnej seksownych gaci.

Sztuczny człowiek nie może zasnąć,
nie sięga do przełącznika on-off.
Więc pisze wiersze, takie jak:
światło, życie, i inne banalne słowa.

Nuda i majestatyczne wskazówki zegarów.
Na zapomnianych przystankach nocnej
komunikacji.

[Alek Osiński]

Taka trochę idea Blade runner przyświeca chyba trochę
temu wierszowi, jak zawsze życie-nie życie na równi stracone,
przy próbach uchwycenia nocnych połączeń...z zainteresowaniem

Pozdrowienia