obrazek: ś.p.

[411]

myślał:
gdy już ureguluję wszystkie nasze
i twoje długi
to wrócisz
czeka dom ogródek psy ja między nimi
czeka ucho na klakson
puszka kawy na otwarcie poranne
kanapa na zmęczenie
takie wieczne czeka

gdy już wszystko zrobię
za ciebie dla ciebie to do mnie
wrócisz

mówił:
kochanie najlepiej zatrzymaj klucz
choć ja i tak zawsze w drzwiach
wszystko nieważne bo ja bo ty bo może

wróciła:
oddała co nie jej zabrała co jego
podzieliła marzenia
pojechały w świat

jego pod prąd

dzieci nie płakały
wcale


Mai 2011

[Gloinnen]

gdy już wszystko zrobię
za ciebie dla ciebie to do mnie
wrócisz

mówił:
kochanie najlepiej zatrzymaj klucz
choć ja i tak zawsze w drzwiach
wszystko nieważne bo ja bo ty bo może

Dojmujący opis nadziei, oddania.
I po co?

Najlepiej nie kochać. Wcale.

Wrócę jeszcze tutaj.


Glo.

[coobus]

Czasami powracasz do poezji, i robisz to z dobrym skutkiem. Ten wiersz mi się podoba.

kochanie najlepiej zatrzymaj klucz
choć ja i tak zawsze w drzwiach

Cichy krzyk. Słyszalny.

[411]

Coobusie,
to stary wiersz, historia prawdziwa - dlatego taki nieudany tytul...

Dziekuje Ci za poczytanie i dobre slowo.
Masz racje, rzadko tu ostatnio zagladam, a raczej zostawiam swój slad komentarzem, rzadko tez pisze, wstawiam.
To chyba zle, czesto mam wrazenie, ze umyka mi cos bezpowrotnie.
Nie obiecuje, ale postaram sie. Przynajmniej od czasu do czasu zostawic pare odcisków swoich buciorów pod Waszymi wierszami.
Jeszcze raz dziekuje.


Glo,
czekam na Twój powrót.

J.

[anastazja]

wróciła:
oddała co nie jej zabrała co jego
podzieliła marzenia
pojechały w świat

Jaki rozczulający wiersz Józefino! Mogłabyś częściej bywać, mam nadzieję na następny(e).
Z ciekawością czytałam.

[411]

Dzieki Nastko za cieple slowa.
Postaram sie, teraz juz obiecuje.

J.