Równia pochyła

[Gloinnen]

Kiedyś cię skrzywdzę, powtarzałeś tysiąckrotnie, aż wysłuchała
stwórcza mądrość. I oto teraz się dzieje.

Od najszczęśliwszej do najgorszej w życiu
dzieliło jedno przeciągnięcie. Aż nadszedł czas
spełniania niepożądanych życzeń.

Godziny rozbijają od wewnątrz
płonącymi dziobami
- noc. Czarną, pustą wydmuszkę.

Bezsilna, próbuję zatrzymać w łóżku
jak najwięcej ciepła. Pamięć niczym wenflon
w szyi, przetacza do krwi
upłynnione obrazy, cienie.

Kochane dłonie na sterze. Dźwięk werbli.
Uśmiech nad kieliszkiem Obstwassera.

Tylko tyle, aby przetrwać do rana,
zbudzić się i od nowa rysować mapy skarbów
na podartych prześcieradłach.

Oczy są posłuszne. Przyjęły zlecenie:
otworzyć gorące źródła.
Przypływ stulecia właśnie się rozpoczął.

Dasz sobie radę? Jak zawsze?

Nie tym razem. Od dziś pozostaje tylko
opieka paliatywna.
I nikomu nie pozwolę się trzymać
za rękę.



____________________
Glo.

[coobus]

Czuję się jak sadysta, gdy czerpię zadowolenie i przyjemność czytając, jak każda noc Cię wykrwawia, jak głód życia nie pobudza apetytu tylko prowadzi Cię ku śmierci z niedożywienia. Jak "...Bezsilna, próbujesz zatrzymać w łóżku
jak najwięcej ciepła." I sztywniejesz z zimna.
Piękny wiersz. Jeszcze raz zachwyciłaś

[Gajka]

O mocny wiersz,
opieka paliatywna, jakoś źle mi się kojarzy

[411]

Okropny wiersz.
Ohydny, dolujacy, po prostu straszny.
Pisanie takich wierszy powinno byc zabronione.

"Nie mów glosno o tym, czego pragniesz, bo moze sie spelnic"?

Moglabym dlugo, obszernie i - chyba - na temat. Wybacz, ale sobie daruje.
Wszystko zawiera sie w

I nikomu nie pozwolę się trzymać
za rękę.

Gdyby nie to, ze to komleptnie nie na miejscu, zaklaskalabym z calej sily.
I wiesz co - zauwazylam, ze piszesz, bedac nieszczesliwa.
Piszesz tak, ze klekajcie narody.
Zatem zycze Ci, bys juz nigdy wiecej nie miala powodów do pisania takich "zakazanych" wierszy.

Uklony bardzo niskie,
J.

[Gloinnen]

Coob, postaram się dostarczyć jeszcze mocniejszych wrażeń. Jak wena dopisze!


Gajko, opieka paliatywna, gdy już przypadek jest beznadziejny, terminalny. Skojarzenie minorowe, ale czasem tak w życiu się układa.

411,

Okropny wiersz.
Ohydny, dolujacy, po prostu straszny.

Nie żartuj.

Właśnie zaraz wklejam nowy, przy którym powyższy jest szczytem optymizmu.

Dziękuję wszystkim za czytanie.


Glo.