Paciorek

[stary krab]

Liliano, ja jeszcze żyję!

[atoja]

dziękuję ... za wiersz jak toast za nas...leśnych ludzi

[Liliana]

Liliano, ja jeszcze żyję!

drogi krabie, to moje amen wynikło z podziwu i mialo stanowić zakończenie tak pięknego paciorka,

a Ty żyj nam długo i pisz w tym swoim stylu, który lubię,

pozdrawiam najserdeczniej, Liliana

[coobus]

Dla takich , jak ja. Którzy, tak jak również Anastazja, powrócą w kwietniu na własne trawniki, pomiędzy własne iglaki i kwiaty.
A teraz ślą Ci pozdrowienia, Krabie, i też machają o Ciebie z pozdrowieniem. Uśmiechnięci, po tej lekturze

[stary krab]

Atoja, leśnych ludzi powiadasz. Tak jest. Na horyzoncie wiosna i lato leśnych ludzi. Zagajnikowych, olszynowych i tych z sennej wikliny Tadeusza Nowaka.
Coobus, Liliano - dla Was to choćby ciepły deszcz...

[Miladora]

Piękny pacierz, Krabuniu.
Tak - daj nam, Panie...

Ale skoro już tu jestem, to wyłowiłam Ci małe powtórzenie:
- starej żywicznej szukać kniei/dla nich ołtarzem stary dąb - może dawnej kniei?

Serdeczności

[stary krab]

Widzisz, widzisz. A to się staremu paciorki powtarzają.

[Henryk VIII]

Mądrze. Puenta wspaniała - " kosz wrażliwości – daj nam panie" ;uszanowanie!