Nowy rok 1943

[stary krab]

nie wystawiamy uszu na mróz

tylko ojciec
baraniastą czapkę
kożuch po dziadku drewniane
obręczami zbite konewki na nosidła
a w rękę ciesielską siekierę
do rąbania lodu

nawracał trzy razy
napełnił beczkę w sieni i kociołek
pod kuchnią dudni płomień
słychać skwarki

na ławach stryjowie
kolejny raz oglądają fotografię
zdrowego brata co w niewoli
czytają list od ciotki co za chlebem
gdzieś pod Cieszynem

o zmroku
za szybami w pierzaste wzory
nowy rok bieży
a mama prosi wejdźcie

wieczorem spod lampy naftowej
spływa pożółkłymi kartkami
żyłami piecze trzewia przenika
śmiała wyprawa Pana Kmicica
na szwedzką kolubrynę




Tarnów, 24 grudnia 2004 roku

[anastazja]

obręczami zbite konewki na nosidła

też pamiętam nosidła, albo tzw żuraw, lepszy nie trzeba dźwigać jak nosidła.
Spowodowałeś zwrot w przeszłość Krabiku Pięknie namalowałeś obraz dawnej wsi. I wcale nie musi to być rok 1943 w 1965 też istniały nosidła. Myslę, że w niektórych wioskach jeszcze są.

Pozdrawiam

[Hosanna]

lubię pogrzebać w przeszłości


a najbardziej podoba mi się tytuł
niby nic
a wszedł we mnie i trzyma

nie wiedziałam jaka będe

nie wiedzieli jaka będę

stali się i umarli
stanę się do końca i umrę
w roku który dla kogoś będzie nowiutki jak paznokietki i nosek

jakieś fotografie
jakieś kości
będą zbadane

w starym roku 2090

[Alek Osiński]

Znam ten wiersz i kiedyś chyba nawet komentowałem, wzruszający jest,
a zwłaszcza końcówka:)

[Hosanna]

a ja się zastanawiam jakie wspomnienia zostaną po Starym Krabie czy po mnie - we wnukach, sąsiadach czy drzewach

wspominany przeszłość
ale tworzymy teraźniejszość

chcemy zabrać do niej zapominane piękne

także słowami

[lczerwosz]

I ja pamiętam dzieciństwo, jeździłem do stryjka na Podhale. Ogień pod blachą. Pieczone placki i kartofle ze skwarkami. Lata sześćdziesiąte. Przypomniałeś. Dziękuję Krabie.

[stary krab]

Jestem rad, że moje noworoczne wspominanie wywołało falę podobnych. Przywiodło na myśl lata sześćdziesiąte - nie szkodzi. Widocznie na Podhalu, ba, na wsi polskiej, przez tamte dwadzieścia lat, aż tak wiele się nie zmieniło.

Pozdrawiam, dziękując wszystkim za pozostawione komentarze.

[szarobury]

Bardzo plastyczna opowieść. lubię takie budowanie w biały wierszu. Bez pokrętnej subiektywnej symboliki. Więc ten wiersz trafia we mnie bezpośrednio. Pozdrawiam