W ciemni

[Gloinnen]

"Daremnie dzisiaj przed tobą uklęknę,
Podając złotą miłości koronę!"
(B. Leśmian)


Myśl, która nieustannie wyśmiewała słodycz,
ironią poganiając pełne ognia dźwięki,
chce nagle, wystrojona w migotliwy dotyk,
przecierpieć chłód przedwiośnia, aby jeść ci z ręki.

A przecież nie wzywałeś jej przez ostre żleby
i nie tęskniłeś za mną, gdy podróżna ciemność
splatała deszcz w kurtynę. Wiem, to było kiedyś.
Dziś kokon z lodu pęka. Kolejne zwycięstwo.

Łza wsiąka w gwiazdozbiory, szuka przytulenia;
nie mogą usta ramion uczyć się na pamięć.
Z rozwagą godną skąpca bliskość mi odmierzasz,
ja tylko mam zrozumieć, jeszcze raz, kochanie.



wrzesień 2011
____________________
Glo.

[Gajka]

WARSZTAT NA PIEDESTAŁ !!!
Piękny wiersz, ciekawe metafory.
...Łza wsiąka w gwiazdozbiory, szuka przytulenia;... fraza, która mnie urzekła

[Leon Gutner]

Kolejne zwycięstwo twojej poetyki Glo .
Zapada w pamięć .
Bardzo spodobał mi się migotliwy dotyk .

Za całość

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

wiersz biorę w całości, bo piękny,

Z rozwagą godną skąpca bliskość mi odmierzasz,
ja tylko mam zrozumieć, jeszcze raz, kochanie.

kurczę, dlaczego tak jest, że to ona ma nieustannie rozumieć, czekać, czy wybaczać, a on? król życia, psiakrew!

[lczerwosz]

kurczę, dlaczego tak jest, że to ona ma nieustannie rozumieć, czekać, czy wybaczać, a on? król życia, psiakrew!

Ja też o tym myślałem wiele razy. Nawet tytuł wydał mi się, że brzmi "w cieniu", co na jedno wychodzi. W kwestii skuteczności operacyjnej, czasem bardziej skuteczne jest pokazywanie niezależności i siły niż oddania i słabości. A dlaczego. Bo taką mamy naturę. Nie tylko faceci.

[Gloinnen]

czasem bardziej skuteczne jest pokazywanie niezależności i siły niż oddania i słabości. A dlaczego. Bo taką mamy naturę. Nie tylko faceci.

Wojna damsko-męska pobudza zmysły, nie?

[lczerwosz]

Wojna damsko-męska pobudza zmysły, nie?

Myślisz, że chodzi o wojnę. Kto kogo. Będzie wodzić. Za nos. Na pokuszenie. Na manowce.

[szarobury]

Trudno rozwodzić się nad treścią, bo w warstwie wierzchniej jest czytelna - każdemu zaowocuje obrazem. a to co odnosi się do subiektywnych symboli i obrazów w Autorce musi siłą rzeczy pozostać ukryte. Tak jak kiedyś już pisałem, Twoje wiersze są dla mnie jak uspokajający szmer potoku. Oczywiście te liryczne. Abstrahuję od rozterek administratora wyrażonych w paru miejscach. Lekkie zdziwieni wywołuje para dźwięki - ręki. Ktoś kto przeczytał, jak ja, wszystko to co opublikowałaś w tym dziale, jest przyzwyczajony do delikatności rymów, które często oscylują przy samej granicy podobieństwa, nadając wierszowi tej niepowtarzalnej łagodnej miękkości. Chociaż i przywołany mottem Mistrz i szarobury takich rymów nie unikają, więc mnie to nie razi. Ale mam nadzieję, że to nie jest zły wpływ marnego pisania szaroburego.

Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Glo na wyżynach.
Tak trzymaj, dziewczyno.
Piszesz tak, że już dawno przy Tobie popadłem w kompleksy. Zasłużone.
Tu zaczarowałaś magią przenośni. Twoje łzy, wsiąkające w gwiazdozbiory, mogą wyprowadzić na manowce. W otchłań nocnego nieba, rozciągającego się nad podróżną ciemnością. Niemal fizycznie można odczuć chłód przedwiośnia i potrzebę jedzenia z ręki...

kurczę, dlaczego tak jest, że to ona ma nieustannie rozumieć, czekać, czy wybaczać, a on? król życia, psiakrew!

...bo męska rzecz być daleko, a kobieca wiernie czekać...

[szarobury]

kurczę, dlaczego tak jest, że to ona ma nieustannie rozumieć, czekać, czy wybaczać, a on? król życia, psiakrew!

...bo męska rzecz być daleko, a kobieca wiernie czekać...

Już w pradziejach nie było Penelopa, a była Penelopa.
Tak ciężko tę wiedzę przyswoić przez 2800 lat?
Albo wiecznie czekają, albo, jak już się doczekają, to okazuje się, że nie mają co na siebie włożyć.
A jak zgrabne to i po co?