W obyczaju

[Leon Gutner]

Ty – ja
i nasze deklaracje
od dawna żaden już przypadek
czuję jak wciskam wielką spację
palca śladem

zima
panoszy się w tych słowach
sąd oszalały nad sumieniem
i trudnym żalem w naszych głowach
nieistnienie

ciśnie
nas szare klimakterium
tak dociekliwie jak przedszkolak
chęci panoszy się imperium
kusi dola

to już
fakt pewny że od ręki
trafię na twoje strome schody
miłość w apaszkach i sukienki
wyszły z mody

potem
już tylko obyczaju
czeka nas cierpki marny czyściec
więc do żadnego nie chcę raju
osobiście

[Miladora]

Leonku - potrafisz urzec taką formą.
Treścią również.

Ale wiesz co? Taki wiersz powinien, moim zdaniem, mieć lepsze imię, a nie suche "w obyczaju".
Zwłaszcza że to słowo pojawia się w końcowej zwrotce.
Nie sądzisz?

Podoba mi się Twoja nowa twarz.

Serdeczności

[Leon Gutner]

Dziękuję Mil . Mam spory problem z tytułami .
Może uda mi się kiedyś wyjść z impasu tytułowego .

Z podziękowaniem L.G.

[stary krab]

O raju! Pozdrawiam Leonie.

utwór
lirycznych przepychanek
porozrywany na kawałki
to już ostatni może świadek
z pola walki

[atoja]

Świetnie żonglujesz słowem w nowej odsłonie Leonie

[Leon Gutner]

Pozdrawiam i dziękuję Krabie

Atojko chciałbym wierzyć ze mimo nowej odsłony w jakimś sensie to wciąż stary Leo
Dziękuję za wizytę i opinię .

Z uszanowaniem L.G.

[ono]

nowa forma wiersza , ale stara bardzo dobra jakość

[Leon Gutner]

Dziękuję Kamilu za uznanie .

Z uszanowaniem L.G.

[EdwardSkwarcan]

Wszystko starannie owinięte w piękne słowa
Czyta się super
Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Dziękuję za poczytanie i słówko Edwardzie .

Z uszanowaniem L.G.