Kiedyś tam

[Julka]

Kiedyś tam

Snują się ulicami przechodnie bez twarzy,
jakby czas się zatrzymał w jednym punkcie bycia.
O szczęśliwej przyszłości nie potrafią marzyć.
Najzwyklejsza przyziemność narzuciła zwyczaj.

Kiedyś tam… wiatr rozwieje mgłę naszego czasu,
gdy tak trudno się żyło, niepewnie i smutno.
Niepamiętne zostaną dni zdrad i dni zasług.
A nowe pokolenia stworzą inne jutro.

Wciąż jesteśmy znużeni przeżytym marazmem.
Za mało w nas radości, spokoju i dumy.
Choć droga niby wolna, ważne - jest mniej ważne
rzucającym na szalę - zyski i rozumy.

Jesiennie biją serca jesiennych postaci,
smutno patrzących w niebo za odlotem dzieci.
Jednym i drugim trudno najdroższe utracić;
nie z rozkoszy w nieznane za przyszłym się leci.

Przyjacielu przechodniu - kiedyś tam... się zmieni.
Będziemy mieli twarze, miniesz mnie z uśmiechem.
Kiedyś tam… moje wiersze na pewno docenisz.
Z nadzieją adresuję - Czytelnik spod strzechy.

[atoja]

Atoja spod strzechy poczytała Twoje przesłanie Julko płynące smutkiem i rytmiką bez zarzutu

[Leon Gutner]

Złowieszczo i zawodząco ale dosyć sprawnie i ciekawie w obranym temacie i treści .

Leo poczytał z ciekawością .

Z uszanowaniem L.G.

[ono]

bardzo dobrze się czytało dobry wiersz
może nieco za dużo trzykropek - niepotrzebnie zrobiło sie biedronkowo - ale to proste do naprawienia

[Miladora]

Ładny wiersz, Juleczko.
Prawdziwy.

I tylko przecinki bym Ci zasugerowała oraz zmianę szyku:
- jakby się czas zatrzymał w jednym punkcie bycia. - na:
- jakby czas się zatrzymał w jednym punkcie bycia.

- Niepamiętne zostaną dni zdrad, i dni zasług. - nie dałabym tu przecinka.
A nowe pokolenia, stworzą inne jutro. - bez przecinka.

- Z nadzieją adresuję – Czytelnik spod strzechy. - usuń to podkreślenie, jest zbyt ostentacyjne.

Serdeczności

[szarobury]

Nieco gorzko o przemijaniu i przemienianiu się świata. Zaczynamy zostawać z tyłu. Ładny wiersz. Pozdrawiam, Julko

[Julka]

atojjko

To już jakoś spełnił swoje zadanie.
Piękne dzięki

Leosiu

sarkaj

Kamilu

Tymi trzykropkami chciałam zatrzymać na chwilę,
bo właściewie pomysł na ten wiersz zrodził sie od kiedyś tam...
raz może być troche inaczej

Miluś

Bardzo dziekuję, jesteś niezastąpiona

szarobury

W nadziei przemijania, zapomninanie naszych polskich zdarzeń,
dlatego smutno, bo jednak został w narodzie taki zew smutku,
który snuje się jak dym. Dziękuje za czytanie.
Pozdrawiam

[anastazja]

Przyjacielu przechodniu - kiedyś tam... się zmieni.
Będziemy mieli twarze, miniesz mnie z uśmiechem.
Kiedyś tam… moje wiersze na pewno docenisz.
Z nadzieją adresuję - Czytelnik spod strzechy.

Życzę Ci tego Julio, tylko niekoniecznie kiedyś. Pozdrawiam

[Maryla Stelmach]

Julko, dobry wiersz. pozdrawiam.

[Julka]

anastazja

Właśnie podziwiam wrtości w twojej białości,
podane czytelnikowi niebanalnie w an...
dzięki za odwiedziny.

Marylko

Miło że czytasz, wielkie dzięki