Jedenaście opowieści o tęsknocie (1) - Remedium

[Gloinnen]

Kiedyś napisałam cykl miniatur poetyckich pod tym samym tytułem.
Można go znaleźć tutaj.
Postanowiłam te miniatury rozwinąć do krótkich utworów rymowanych. Zobaczymy z jakim skutkiem.



1. Remedium

Z hebanowych szkatułek
dni na dłoń wysypałam.
Dobre będą pod lufę,
jak chybione pytania.

Świat czarnymi kroplami
z zaciśniętych rąk spłynął
Wiem, że są inne światy,
tam gdzie kończy się przyszłość.

Czas zaszaleć. Na ostro.
Póki miejsca dość w ustach.
Aż mnie w obłęd powiodą.
mrok, samotność i wódka.

Dzień za dniem. Na pamiątkę.
Możesz nic już nie mówić.
Niech wypełnią się prochem
hebanowe szkatułki.



____________________
Glo.

[Liliana]

genialnie rozwinęłaś, według mnie

[Leon Gutner]

Skutek jak najbardziej pozytywny

Czas zaszaleć. Na ostro.
Póki miejsca dość w ustach.
Aż mnie w obłęd powiodą.
mrok, samotność i wódka.

Choćby w skutek takich pyszności

Z podziwem L.G.

[EdwardSkwarcan]

"Świat czarnymi kroplami
z zaciśniętych rąk spłynął
Wiem, że są inne światy,
tam gdzie kończy się przyszłość."

Piękne wersy

[lczerwosz]

Świetne rozwinęłaś tę pierwszą z jedenastu. Tęskniąc na następnymi:

[stary krab]

I ja z dużym zaciekawieniem czekam na kolejne utwory.