relacja

[Nicol]

.


minęliśmy się nawet nie wiesz
o kilka przecznic bez znaczenia
pociąg jak strzała mknął przed siebie
nic nie wiedziałeś - cóż to zmienia

pewnie patrzyłeś wtedy w okno
wstrzymując myśl co tliła szybę
być może czułeś jak samotność
zamienia chwile w nieprawdziwe

w zmyślone czasem aż do bólu
albo w machnięte lekką ręką
relacja była lecz ból urósł
jak krater który skrywa piekło

od wrzących law liszaje cienia
wątpliwie zdobią strome zbocza
relacja była - cóż to zmienia
nie zobaczyłeś w moich oczach

nie usłyszałam w twoich słowach
pociąg przeleciał jak tsunami
chciałabym tego nie żałować
tor pomknął dalej

śpij

to na nic


.

[Ewa Włodek]

jak to się czasem - rozminą ze sobą ludzie, którzy są pozornie tak blisko siebie, na odległość - snu... Refleksyjnie jest...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Leon Gutner]

Od czasu do czasu Leo trafia na takie wiersze które go po prostu rozkładają
I taki jest wiersz powyżej .
Rozłożył mi całą całą portalową sobotę .

Trudno będzie mi dziś przeczytać coś lepszego

I tylko tyle jestem w stanie napisać .

Może jeszcze tylko że jestem zazdrosny o ten wiersz ?

Z uszanowaniem L.G.

[Nicol]

miło spojrzeć na zostawione ślady... zwłaszcza po dłuższej przerwie ..

[EdwardSkwarcan]

Świetny wiersz Cudownie płynie
Jestem pod wrażeniem
Pozdrawiam

[lczerwosz]

Twoja relacja wrze, pali. Po długim niepobycie na forum konieczny był raport. Taki, taka.