czas tamtej rzeki

[coobus]

W uzupełnieniu komentarzy do wiersza "które przed, które po"

- - -

za domem dziadka malwy stały
w wystroju swym paradnym
i byłem przy nich taki mały
nieśmiały i bezradny
i smakowałem ich urodę
w dziecinnym niemym krzyku
nieopierzone pisklę młode
co nie zna chmur dotyku

drzewa wysokie wtedy były
z wielkiego wyszły lasu
dziś małe są
dziś się skuliły
targane wichrem czasu
a wtedy wszystko było duże
i trudne do zdobycia
ten świat
gdzie trzepak i podwórze
i słodki przedsmak życia

sam swoje ścieżki wydeptałem
na plaże z białym piachem
brnąłem w sitowie wybujałe
gdzie niebo było dachem
a za torami świat swój miały
pobliskie kartofliska
na których ptaki osiadały
i rudy dym z ogniska

rejon dzieciństwa był znaczony
przez kolejowe szyny
kościelne go chroniły dzwony
i czujny wzrok matczyny
dziś czasem siadam tam zmęczony
w niełatwej swojej drodze

inną już ścieżką
z innej strony
nad tamtą rzekę chodzę

[Leon Gutner]

Ja się nie mogę pozbierać emocjonalnie po każdym twoim wierszu Coob .

Taka przypadłość - nic nie poradzę .
Nikt nie pisze tak poruszająco o przemijaniu jak ty .

Z podziwem L.G.

[anastazja]

Ja się nie mogę pozbierać emocjonalnie po każdym twoim wierszu Coob .

ja też

Nikt nie pisze tak poruszająco o przemijaniu jak ty .

I nikt nie porusza tak czułych strun jak Ty

Wywołujesz arytmię duszy! - coobusiku

[Maryla Stelmach]

bardzo nastrojowy, wchodzi w ucho i zostaje coś po nim.

[Miladora]

Kto z nas nie ma takich wspomnień... ech...
Zobaczyłam ten obraz tak wyraźnie, jakbyś go namalował, Coobusku.
Bo namalowałeś słowami.

A mój świat odszedł i nigdy już nie zapukam do tamtych drzwi.


Miłego

[EdwardSkwarcan]

Wspaniały spacer po dzieciństwie
Świetnie malujesz słowem, przyroda dodaje uroku i ten kontrast zmusza do spojrzenia wstecz
Pięknie
Pozdrawiam

[atoja]

Coobusku...odnalazłam siebie na Twoich ścieżkach dzieciństwa...

[Ewa Włodek]

piękna refleksja nad minionym dzieciństwem. A to:

drzewa wysokie wtedy były
z wielkiego wyszły lasu
dziś małe są
dziś się skuliły
targane wichrem czasu
a wtedy wszystko było duże
i trudne do zdobycia

to najprawdziwsza prawda, Coob! Wszystko, co nas otaczało w dzieciństwie - maleje, gdy dorastamy. Cóż. inna perspektywa...

z ogromnym ciepłem...
Ewa

[coobus]

Dziękuję za wszystkie sympatyczne komentarze. Jakoś tak ten wiersz sam tu wskoczył, wywołany nostalgią. Nie tylko moją.
Pozdrawiam wszystkich, którym zapamiętany z dzieciństwa obraz wybujałych malw nie jest obcy

[Nicol]

dziecięce ścieżki zawsze wracają