zwykle

[Nicol]

.



jest w słońcu po zimowej chrypce
blask który nagle świat odmienia
choć pająk na swej wątłej nitce
wciąż siedzi w mdłych niedoświetleniach

jest w euforycznej aureoli
nad każdym źdźbłem magiczna przestrzeń
taka co nigdy nie zaboli
nawet gdy promień wbiec w nią nie chce

i słów jest wydźwięk których brzmienia
nie kłóci nawet oddalenie
czy to ten blask tak wszystko zmienia
gdy pozimowe gasną cienie

czy żywsza barwa jest nadziei
która z tym blaskiem wnika w ciało
że wiosna znowu nas odmieni
na ciepło słów i pór niestałość


.

[Ewa Włodek]

fakt, Nicol, zwykle w życiu nie jest tak całkiem beznadziejnie, jak nam się nieraz wydaje. A Ty to opowiedziałaś wielce nadziejnymi słowy. Szczególnie to:

est w euforycznej aureoli
nad każdym źdźbłem magiczna przestrzeń
taka co nigdy nie zaboli
nawet gdy promień wbiec w nią nie chce

pozdróweczki ciepłe...
Ewa

[Leon Gutner]

Bardzo Nicolowe to niedoświetlenie i bardzo w kilmatach Leona .

Z prawdziwą radością .

Uszanowanie L.G.

[Nicol]

bo tez poziom nadziei trzyma nas czasem w pionie Ewo

Leo - Nicol klania pięknie za zostawione słowo w tym leostylu ktory lubi od bardzo dawna

[Malwina]

Bardzo subtelnie i nastrojowo, czysta poezja z odcieniem zieleni.

[coobus]

i słów jest wydźwięk których brzmienia
nie kłóci nawet oddalenie
czy to ten blask tak wszystko zmienia
gdy pozimowe gasną cienie

Piękny wiersz. Zaczekam przy nim na wiosnę razem z Tobą

[Nicol]

dzięki Malwinko ))

Coobi - w takim towarzystwie jak Twoje to nie straszny nawed przednówek

[Gajka]

...czy to ten blask tak wszystko zmienia
gdy pozimowe gasną cienie...

Słońce rozpieszcza nasze zmysły, mija melancholia budzi się życie.
Pięknie oddałaś klimat